جای مردان سیاست بنشانید درخت

رهبر طالبان از هوادارانش خواسته که هرکدام درختی بکارند.
این خواسته در بیانیه رسمی ملا هبت‌الله آخندزاده؛ رهبر طالبان، مطرح شده است.
در این بیانیه آمده است که با غرس درخت از سوی هر مسلمان، عمل خیری انجام می‌شود چون پرندگان، حیوانات و حتی انسان‌ها از آن درخت سود می‌برند.
در این بیانیه از طالبان و مردم خواسته شده "برای زیبایی زمین، درخت میوه یا غیر میوه غرس کنید."
صدیق صدیقی؛ سخنگوی وزارت داخله در واکنش به بیانیه رهبر طالبان در توییترش نوشت: طالبان "بمب‌شانی" را کنار بگذارند. آنها باید جاسازی بمب‌های کنار جاده‌ای را که باعث مرگ بی‌گناهان می‌شود، متوقف کنند.
چنین بیانیه‌ای از سوی گروه طالبان به ندرت دیده شده است.

این در حالی است که گروه طالبان در اواخر دهه ۹۰ میلادی زمانی که کنترل کابل و بخش اعظم افغانستان را در دست داشت، تاک‌های انگور و باغ‌های مردم را در شمال افغانستان سوزاند.

با این وصف، میان سیاست زمین سوخته طالبان و سیاست زمین زیبای این گروه، تفاوت عمیقی وجود دارد که ممکن است برای بسیاری از ناظران، قابل درک نباشد.
هنوز آنچه به عنوان شناسه اصلی گروه طالبان، مطرح می شود آدم کشی و ویرانگری و خشم و خشونت و ترور و نابودی است تا زیبایی و زندگی و شکوفایی و توسعه و آرامش و صلح و ایجاد زندگی بهشتی در زمین.

بنابراین، چگونه می توان باور کرد گروهی که همواره پیام های مناسبتی رهبران آن در اعیاد و سایر مناسبت ها، ترغیب به خشونت، تهییج به جنگ و تشویق به کشتار و ترور و خون ریزی بوده است، به یکباره به گونه ای منقلب شده باشد که در صدد است به جای کشتار انسان ها، زندگی آنها را با نشاندن درخت دوستی و برکندن نهال دشمنی، شکوفا و تازه و بهشتی سازد؟

آیا این به معنای آن است که به تعبیر صدیق صدیقی، طالبان دیگر از «بمب شانی، فاصله گرفته اند و به جای آن، درخت شانی پیشه کرده اند؟

شاید در حال حاضر، چنین برداشتی اندکی بیش از اندازه، خوش باورانه به نظر بیاید. شاید رهبر طالبان هم با این پیام، صرف نظر از مشی عملی و خصلت دیرینه این گروه، سعی کرده است همگام با تحول طبیعت و دگردیسی آب و هوای زمین و آسمان، پیامی در ستایش از طبیعت منتشر کند، بدون آنکه آدمکشی و ترور و بمب‌شانی را نهی کرده باشد.

از سوی دیگر، این پیام رهبر طالبان اگرچه غافلگیرکننده و باورنکردنی است؛ اما طالبان، پیش از این هم از این غافلگیری ها داشته اند. مثلا چندی پیش، خبری در رسانه ها پیچید که بر پایه آن، طالبان در اروپا یک کتاب شعر منتشر کرده بودند.
اینکه محتوای آن کتاب دقیقا چه بود و اساسا نگاه طالبان، به عالم شعر چیست، اهمیتی ندارد؛ آنچه مهم است این است که این غافلگیری ها خبر از یک تغییر بدهد.

شاید کمتر کسی مطمئن باشد که طالبان با توسل به این حربه ها، واقعا می خواهند خبر از یک تغییر بزرگ در جهان بینی رهبران خود بدهند؛ اما این احتمال، دور از امکان نیست که شاید رهبران این گروه، با انتشار کتاب شعر طالبان و یا توصیه به درخت‌کاری برای زیباسازی طبیعت و بهره وری انسان از آن، در پی اصلاح تصویر خشک و خشن و تاریکی است که از این گروه در اذهان عمومی وجود دارد.

شاید طالبان با استفاده از این رویکردها می خواهند جنبه رأفت و مودت و محبت یک گروه متظاهر به شریعت را هم نشان دهند و چنین وانمود کنند که آنها نماینده واقعی اسلام و شریعت اسلامی اند نه داعش و دیگر گروه هایی که فقط به خشونت و کشتار و خون ریزی متوسل می شوند و اینگونه می خواهند اسلام و شریعت را پیاده کنند.

و کسی چه می داند، شاید رهبر کنونی طالبان که کمتر کسی او را دیده است و می شناسد، آدم فرزانه با فضیلتی است! آدمی که به شعر علاقمند است و نسبت به زیبایی های طبیعت و مناظر بکر طبیعی و بهشت در زمین و حکمت موهبت های الهی برای انسان، آگاه است، به آنها عشق می ورزد و از آنها لذت می برد!
و شاید هم ملا هبت الله آخندزاده، این بند از شعر معروف سهراب سپهری را شنیده است که می گوید:

جای مردان سیاست
بنشانید درخت
که هوا تازه شود...

البته این هراس هم وجود دارد که برداشت ملا آخندزاده از این شعر کاملا متفاوت با انگیزه شاعری باشد که از خشونت و خون، گریزان بود و به زمین و طبیعت و انسان عشق می ورزید. شاید ملا آخندزاده، این شعر را اینگونه فهم کرده باشد که مردان سیاست و چه بسیار مردان و زنان و کودکان دیگر را بکشید و به جای آنها درخت غرس کنید! کاری که طالبان تاکنون کرده اند.

فاطمه موسوی- خبرگزاری جمهور