پایان تلخ رابطه پاکستان با تروریزم

مشاور امنیت ملی در پاسخ به ادعای پاکستان در مورد پناه گرفتن تروریست ها در افغانستان، می گوید که کابل روی لیست داده شده کار می کند؛ ولی پاکستان نیز باید روی لیست‌هایی که افغانستان به آن کشور داده، کار کند.
حنیف اتمر؛ مشاور امنیت ملی رییس جمهور که روز جمعه با سرتاج عزیز؛ مشاور امنیت ملی پاکستان تلفنی صحبت کرده، گفته: "درست است آنها یک لیست ۷۶ نفری (تروریست ها) را به ما داده اند و ما وعده کرده ایم که آنها را جستجو می‌کنیم و معلومات می کنیم؛ ولی در عین زمان از آقای سرتاج عزیز خواسته ام، لیست‌هایی را که ما بار‌ها خدمت‌ شان روان کرده ایم تروریست‌های مشهوری که مسؤول قتل عام مردم ما هستند در مورد آنها هم اقدام کند".

به گفته وی، تروریست هایی که نام شان قبلاً از سوی افغانستان در اختیار پاکستان قرار داده شده، در شهرها و دیگر مناطق پاکستان آزادانه فعالیت دارند و از آنجا علیه مردم افغانستان حملات شان را برنامه ریزی می کنند
افزون بر این، برای کشوری که سالهاست از خونریزی، خشونت آفرینی و تروریست پروری در افغانستان لذت می برد، این رویداد نباید امری غریب و غیرقابل انتظار باشد.

در این شکی نیست که قربانیان این رویداد، مردم بی گناهی بودند که نه از تروریزم لذت می بردند و نه شاید راضی به مرگ هزاران همنوع خود در اینسوی مرز بودند؛ اما تروریزم کور دست پرورده آی اس آی، با این اقدام ددمنشانه نشان داد که دوست و دشمن نمی شناسد و شهوت هراس افکنی موجب شد تا عوامل آی اس آی، به صورت جنون آمیز به روی ولی نعمت خود آتش بگشایند.

همچنین در این تردیدی نیست که قربانیان این حمله همگی بی گناه بودند؛ اما مسؤول اصلی این فاجعه کسانی هستند که تصور می کنند با تقویت و تجهیز تروریزم می توانند به اهداف خود در زمینه سلطه هژمونیک بر افغانستان دست پیدا کنند.

پاکستان سال هاست که هشدارها در زمینه بازی با آتش تروریزم را جدی نگرفته و بارها به تلویح و تصریح اعلام کرده است که فقط با تروریزمی مبارزه خواهد کرد که خطری را متوجه خود این کشور می کند؛ اما حمله خونبار اخیر آشکارا باطل بودن این پیشفرض را ثابت کرد و نشان داد که تروریزم، دوست و دشمن نمی شناسد.

مصیبت صوفیان قربانی این جنایت، بسیار تراژیک و غم انگیز است؛ اما برادران مان در پاکستان باید بدانند که افغانستان سال هاست همه روزه با اینگونه مصایب درگیر است؛ بی آنکه صدای آنها در هیچ تریبونی بازتاب یابد یا گوش شنوایی برای آن پیدا شود.

مسلمانان آسیب دیده پاکستان باید بدانند که دولت، ارتش و سازمان جاسوسی آنها، مسؤول اصلی این گونه فجایع اند و طالبان و داعش و سایر نسخه های تروریزم، زاده سیاست های مستقیم اسلام آباد هستند؛ بنابراین، برای تامین صلح و امنیت و پایان دادن به مصیبت و درد مردمان دو کشور همسایه، پیش شرط اصلی، تغییر نگاه بنیادی اسلام آباد نسبت به تروریزم است.

تروریزم نه خوب و بد دارد و نه دوست و دشمن می شناسد. پاکستان اکنون در شعله های آتشی می سوزد که خود سال هاست برای افغانستان برافروخته است.
پاکستان مسؤول وضعیتی است که طی سال ها برنامه ریزی، سرمایه گذاری و کار، آن را پدید آورده است.

پاکستان همواره تصور می کرده است که با این اقدام می تواند مردم و دولت افغانستان را به زانو درآورد و در نهایت، دولتی مبتنی بر ایده های تروریستی و افراط گرایانه در کشور ما ایجاد کند و تروریزم از پاکستان به افغانستان، نقل مکان خواهد کرد؛ اما این آرزوی نحس به وقوع نپیوست و اینک تروریزم با قدرت نمایی در داخل پاکستان، در صدد مهار و کنترل دولت اسلام آباد و اعمال سلطه بر عملکردهای ارتش و سازمان جاسوسی آن کشور است.

در این میان، مواضع و واکنش های دولتمردان افغانستان، حاوی پیام های ضمنی مناسبی بود. آنها به این ترتیب، سعی کردند بار دیگر به پاکستان، خاطرنشان کنند که حمایت از تروریزم به سود آن کشور نیست.
این واقعی ترین نتیجه ای است که از رویداد تلخ اخیر در پاکستان می توان گرفت.

اکنون دولت افغانستان می تواند از این رویداد به مثابه یک دلیل روشن استفاده کرده و پاکستان را مجاب کند که به تقویت و حمایت از تروریزم پایان دهد و به یک ائتلاف منطقه ای ضد ترور در کنار افغانستان و دیگر کشورهای منطقه بپیوندد؛ اما آیا پاکستان از راهی که می رود برمی خواهد گشت؟

عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور