۰

دیپلماسی روسی و روند صلح افغانستان

يکشنبه ۱۷ دلو ۱۳۹۵ ساعت ۱۸:۱۲
دیپلماسی روسی و روند صلح افغانستان


وزارت خارجه روسیه اعلام کرد: مسکو امیدوار است تا کابل در چارچوب سازمان همکاری‌های شانگهای به مبارزه عملی و جدی با تروریزم بپردازد.
این موضوع طی یک خبرنامه وزارت خارجه روسیه در پیوند با سفر رسمی صلاح الدین ربانی؛ وزیر خارجه به مسکو، اعلام شد.
در این خبرنامه آمده است: "با توجه به افزایش روزافزون نگرانی در مورد امنیت منطقه، امیدواریم شرکای افغانستانی ما به مبارزه عملی در ساختار ضد تروریزم منطقه ای بپردازند".
مسکو همچنین در رابطه با رشد "فعالیت‌های نظامی و تروریستی مخالفان مسلح" به ویژه داعش ابراز نگرانی کرده است.
وزارت خارجه روسیه همچنین از آمادگی‌اش برای ایجاد یک ساختار همکاری با افغانستان در راستای مبارزه با تروریزم در چارچوب سازمان های منطقه ای، خبر داده است.

در این خبرنامه آمده است: "هدف اصلی این ساختار آغاز مذاکرات سازنده میان کابل و طالبان خواهد بود. ما امیدوار به پیوستن تمام کشورهای منطقه، به خصوص افغانستان هستیم".
وزارت خارجه روسیه گفته:"ما همکاری‌های نظامی با کابل را به عنوان زمینه‌های مهم همکاری بررسی می کنیم."

هدف مسکو از طرح این پیشنهادها کاملا روشن است: شرقی سازی روند صلح و مدیریت امنیت افغانستان که در نهایت به حاشیه نشین کردن و حذف نقش ناتو و امریکا از این روند منتهی شود.
از رهگذر این هدف، راه بازگشت روسیه به افغانستان هموار خواهد شد؛ اما این بار نه با توپ و تفنگ و نیروی مسلح و اشغال نظامی که به مدد دیپلماسی روسی.

با این حال، این مهم است که ابزارهای افغانستان در مواجهه با دیپلماسی روسی در عرصه صلح و مبارزه با تروریزم، چیست و چگونه از آنها استفاده خواهد شد.
واکنش های رسمی دولت تاکنون در خصوص عملگرایی محتاطانه روس ها در قبال صلح و جنگ افغانستان، غالبا منفی و سرد و بدبینانه بوده است؛ واکنش هایی که از یک دولت متحد و مورد حمایت امریکا و ناتو در برابر رقیب متخاصم امریکا و ناتو در عرصه بین المللی یعنی روسیه، انتظار می رفت.

با این حال، این واکنش ها، لزوما تعیین کننده خط و مشی اصلی سیاست خارجی کابل در برابر مسکو و شرکای منطقه ای آن نخواهد بود؛ زیرا اگر این واکنش ها را معیار داوری و ارزش گذاری قرار دهیم، بدیهی است که اساسا نباید برای روسیه و دیپلماسی روسی هیچگونه سهم و نقشی در چشم انداز صلح و جنگ افغانستان، قایل باشیم؛ حال آنکه در عمل، اینگونه نیست.

هم کابل می داند و هم شرکای غربی اش می دانند که نادیده گرفتن روسیه در عرصه صلح و جنگ افغانستان، ممکن است عوارض و پیامدهای ویرانگرتری در پی داشته باشد. به ویژه اکنون که روسیه به نحو ملموسی به طالبان و سایر گروه های ستیزه جوی مسلح ضد دولتی در افغانستان نزدیک شده و از جانب دیگر، تلاش های فشرده ای نیز به منظور یافتن شرکا و همراهان دیگر از میان قدرت های منطقه ای نیز از مدت ها پیش به ابتکار دستگاه دیپلماسی کرملین، به جریان افتاده است، هزینه های نادیده انگاری مسکو در بازی های صلح و جنگ افغانستان، به مراتب افزایش پیدا کرده است.

پس از آنکه چندی پیش، روسیه نشستی را با موضوع صلح افغانستان با حضور چین و پاکستان و در غیاب نماینده رسمی کابل، میزبانی کرد، حدس و گمان ها در این خصوص که این اقدام، واکنش طبیعی مسکو در قبال سال ها بی مهری متعمدانه امریکا، ناتو و دولت افغانستان در برابر روسیه بوده است، قوت گرفت.

با توجه به این برداشت، در آستانه سفر وزیر امور خارجه به مسکو، روسیه اکنون بسته تشویقی با فاکتورهای مشخصی را روی میز دیپلمات های افغانستان قرار داده است که در صورت تمایل، می تواند از گزینه های موجود در آن استفاده کند. پیشبرد مبارزه با تروریزم از مسیر سازمان های امنیتی شانگهای، ورود به روند گفتگوهای صلح با طالبان از دهلیزی که روسیه و سایر شرکای آن در این عرصه، ایجاد کرده اند، به همراه امتیازهای جانبی دیگری چون کمک های نظامی، آموزشی و مشورتی روسیه به ارتش و نیروهای مسلح افغانستان، از جمله بخش های مهم این بسته تشویقی است.

اینکه صلاح الدین ربانی و هیأت همراه، تا چه میزان از صلاحیت لازم و کافی برای اتخاذ موضعی شفاف و مستقل در برابر پیشنهادهای مشخص مسکو، برخوردار است، مسأله ای است که شاید در پایان سفر او، روشن شود؛ اما چیزی که از هم اکنون ثابت به نظر می رسد این است که روسیه دیگر برای ورود به عرصه صلح و حتی جنگ با تروریزم در افغانستان، منتظر دعوت یا اجازه کسی نخواهد ماند. نهایت چیزی که در این میان وجود دارد این است که اگر پاسخ دولت افغانستان به بسته پیشنهادی مسکو، همچنان سرد و منفی باشد، طالبان بستر مناسبی را برای تحقق بندهایی از دیپلماسی روسی در حوزه صلح و مبارزه با تروریزم در افغانستان، در اختیار کرملین قرار خواهند داد.
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *


مهاجر
من هم ؛ با نظریه ای ؛آقای عبد المتین فرهمند ؛ موافقم؛ وبه این باورم که ؛ نادیده گرفتن نقش روسیه ؛درتحولات کشور ما؛ضررهای جبران ناپذیری را؛ برای کشور به بار خواهد آورد ! وبه نفع ماست ؛که در معادلات منطقه ای وجهانی؛ وارتباط ما با شرق وغرب توازن را حفظ کنیم !به عنوان مثال پاکستان؛ که حدودا سالی چهار میلیارد دالر؛ از امریکا کمک؛ دریافت میکند؛ ولی درعین حال؛ ارتباط نزدیگ ؛باروسیه وچین دارد؛ ودولت مردان ما؛ باید از حالت فرمان بگیر واجرا کن؛ خارج شود؛ وآنچه به صلاح کشور است؛ در دستور کار؛ قرار دهد؛ وقطعا به صلاح کشور است؛ که افغانستان؛ همان نقش؛ حایل؛ بین بلوک؛ شرق وغرب؛ که درزمان شوروی؛ به عهده داشت؛ باز گردد! ویقینا روسها هم از کشور ما؛ همین انتظار را دارد؛ نه اینکه؛ سرسپرده ای ؛غرب باشد!!!
پربازدیدترین