گفتمان طالبانی، چالش تازه مجاهدین

عبدالحکیم مجاهد؛ عضو شورای عالی صلح و نماینده سابق طالبان در امریکا طی سخنانی، طالبان را «فرشته های صلح» خوانده، احمدشاه مسعود را «بغاوتگر» نامیده و برهان الدین ربانی را «عامل نابسامانی ها» معرفی کرده است. این اظهارات او به شدت واکنش برانگیز شده است.

در یکی از مهمترین واکنش ها، عطامحمد نور؛ والی بلخ و رئیس اجرائی حزب جمعیت اسلامی، خواستار دستگیری و محاکمه این عضو شورای عالی صلح و عضو ارشد طالبان شده است.
آقای نور، این اظهارات را غيرمنطقى و به دور از عقلانيت دانسته که نشان می دهد «ما نيازمنديم پيش از رفتن به مصاف دشمن در خطوط نبرد، دشمنان مردم را از درون نظام تصفيه كنيم.»
او افزوده: «كجاست آن وارثين جبهه مقاومت و مدعيان راه شهيد صلح و قهرمان ملى كه از نام آنان به ثروت و قدرت دست يافتند و اينك در لاك سكوت، سقوط كرده اند؟»
آقای نور از حكومت و رييس جمهور خواسته تا عبدالحكيم مجاهد را دستگير و به پنجه قانون بسپارد، در غير آن، مردم اقدام خواهند كرد.

آنچه از سوی عبدالحکیم مجاهد نماینده طالبان و تفکر و گفتمان طالبانی در شورای عالی صلح و کلیت کلان تری به نام دولت افغانستان، مطرح شده، برخلاف تصوری که وجود دارد، صرفا با دستگیری و محاکمه یک فرد به نام عبدالحکیم مجاهد، پایان پیدا نمی کند؛ زیرا عبدالحکیم مجاهد تنها یک فرد نیست، یک گفتمان است، یک ایدئولوژي است، یک منظومه منسجم و سازمان یافته فکری و اعتقادی است، یک خط و مشی سیاسی است، یک مانیفست است.

اگر مجاهد تنها یک نفر بود، به عنوان یک طالب، هرگز نه می توانست به چنین مرحله و درجه ای از قدرت، صعود کند و نه جرأت داشت با استفاده از تریبون دولتی که به کمک مجاهدین ضد طالبان به وجود آمد، در حمایت از یک گروه بدنام تروریستی و تحقیر و توهین رهبران جریان های ضد ترور و شهدای راه آزادی و استقلال افغانستان در مبارزه با تروریزم که خود قربانی خون ریزی های گروه خون آشام و مزدور طالبان شده اند، چنین اظهار نظر وقیحانه ای را مطرح کند.

به بیان دیگر، عبدالحکیم مجاهد، بدون پشتوانه های نیرومند سیاسی و امنیتی و احساس مصونیت در برابر هرگونه خطر و تهدید احتمالی که در پی این اظهار نظرهای مسموم و گزنده به او آسیب برساند، هرگز نمی توانست چنین موضعی اتخاذ کند.

ابراز نظر عبدالحکیم مجاهد در حمایت آشکار و بی پرده از گروه خونریز و جنایتکار طالبان و حمله به جایگاه و منزلت رهبران جهاد و مقاومت افغانستان، بیانگر آن است که اکنون گفتمان طالبانی در جامعه افغانستان به اندازه ای نهادینه و ریشه دار گشته است که افرادی مانند عبدالحکیم مجاهد با آزادی کامل به خود جرأت می دهند که موضعی اتخاذ کنند که بیان آن شاید تا همین پنج سال پیش هم ممکن نبود.

عبدالحکیم مجاهد به عنوان نماینده و نماد تفکر و گفتمان طالبانی در درون نظام سیاسی افغانستان، با این اظهارات مسموم و تفرقه انگیز، یکبار دیگر مجاهدین افغانستان را به چالش تازه ای فراخواند؛ چالش مبارزه با گفتمان طالبانی؛ زیرا او با این ابراز نظر، در واقع بر این نکته تأکید کرد که طالبان دیگر صرفا یک گروه تروریستی فراری و غیر قانونی نیست که همه باید در برابر آن، مبارزه کنند؛ بلکه این گروه، اینک به یک گفتمان و تفکر نیرومند سیاسی تبدیل شده که تا پیچیده ترین لایه های نظام سیاسی موجود افغانستان، رخنه و رسوخ کرده است.

این تفکر اکنون به اندازه ای مقتدرانه عمل می کند که دیگر مجبور نیست مواضع و نظرگاه های بنیادین خود را در پرده و لفافه بیان کند؛ بلکه بی پروا و بی محابا تروریست های خون آشام را «فرشته های صلح» می خواند و دشمنان این گروه تروریستی را «بغاوتگر» و «عامل نابسامانی ها» معرفی می کند.

عبدالحکیم مجاهد و نمایندگان تفکر طالبانی، اینک توپ را به زمین مجاهدین انداخته اند و اکنون این مجاهدین هستند که باید نشان دهند چگونه و با چه ابزارها و اهرم هایی می توانند به مصاف این دشمن تازه بروند. مجاهدین و مدعیان جهاد و مقاومت باید نشان دهند که به تعبیر عطامحمد نور با ثروت و قدرتی که از این رهگذر به دست آورده اند، تا کجا حاضر اند پای آرمان های بزرگی که ادعای تعهد و ایمان به آن را مطرح می کنند، بایستند.

عبدالحکیم مجاهدهای نوعی، امروزه احساس می کنند که بازماندگان و میراث خواران جهاد و مقاومت ضد طالبانی، دیگر به اندازه ای در لاک قدرت و ثروت بادآورده فرورفته اند که در برابر اهانت به رهبران اصلی این جریان، واکسینیزه، حساسیت زدایی و عقیم شده اند و حاضر نیستند از منافع اقتصادی و سیاسی کنونی شان، برای دفاع از کیان ارزش های جهادی و حریم رهبران قابل احترام خویش، هزینه کنند.

واکنش نمایندگان مجاهدین در برابر اظهار نظر هتاکانه عبدالحکیم مجاهد، درستی یا نادرستی این برداشت نمایندگان گفتمان طالبانی را ثابت خواهد کرد. البته باید تصریح کرد که در این زمینه، با توجه به گستره سلطه گفتمان طالبانی، هیچ چشمداشتی نمی توان از حکومت، رییس جمهور یا قانون داشت.
محمدرضا امینی- خبرگزاری جمهور