ایران و اتهام رابطه با طالبان

گروه طالبان در خبرنامه‌ای گفته است که هیچ عضو این گروه برای شرکت در کنفرانس وحدت اسلامی در ایران دعوت نشده است.
محمدیوسف احمدی؛ از سخنگویان این گروه گفته است که گزارش‌های رسانه‌ها مبنی بر دعوت اعضای این گروه برای شرکت در کنفرانس سالانه وحدت اسلامی نادرست است.

گزارش‌هایی به نقل از محسن اراکی؛ دبیر کل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی ایران منتشر شده مبنی بر اینکه ایران از اعضای طالبان برای شرکت در کنفرانس وحدت اسلامی دعوت کرده است.
در سایت رسمی آقای اراکی آمده است: "طالبان طیف و جریانی است که در درون آن شخصیت‌های افراطی و غیرافراطی وجود دارند و با غیر افراطی‌ها می‌شود گفت‌وگو کرد."
اما در این میان، صحبتی از دعوت اعضای گروه طالبان در کنفرانس امسال نشده است.

در روزهای اخیر و با مطرح شدن رابطه روسیه با طالبان، شماری از حلقات، به گمانه ‌زنی ‌ها روی افزایش رابطه ایران با طالبان نیز در رسانه‌های افغانستان دامن می زنند.
این در حالی است که ایران خود یکی از کشورهایی است که همواره قربانی هراس افکنی، تروریزم و ناامنی در منطقه بویژه در افغانستان بوده است.

نشانه هایی وجود دارد که ثابت می کند اصولاً یکی از اهداف توسعه تروریزم در منطقه، تضعیف و مهار قدرت رو به گسترش ایران است که به وسیله دشمنان این کشور در منطقه و جهان، طراحی و اجرایی می شود.

با این وصف، اتهام حمایت ایران از گروه های تروریستی و رابطه این کشور با گروه طالبان، و طرح ادعاهایی مبنی بر حمایت ایران از طالبان در برابر داعش در افغانستان که غالبا از سوی منابع غربی و جریان رسانه ای همسو با آن، مطرح می شود، اگر درست باشد به معنای آن است که ایران آگاهانه با کشورهای متخاصم در منطقه و فرامنطقه همدست شده تا تروریزم و هراس افکنی در افغانستان را تقویت کند. این در حالی است که این کشور، خود عملاً درگیر مبارزه ای سخت و واقعی با تروریزم در کشورهای همسایه خود است و اگر اتهامات مطرح شده درست باشد، این در واقع، ناقض استراتژی مبارزه با تروریزم ایران در کشورهایی مانند عراق و سوریه و سایر کشورها است.

از جانب دیگر، ایران در زمان حاکمیت طالبان بر افغانستان، نه تنها هیچ رابطه و پیوندی با این گروه نداشت؛ بلکه از جبهه ضدطالبان حمایت می کرد و در پی تشدید تنش ها با این گروه، هزاران نیروی نظامی را در مرز با افغانستان با هدف آمادگی برای مقابله با تهدیدهای احتمالی تروریزم بین المللی و موادمخدر از طریق افغانستان، مستقر کرد.
قتل فجیع ۹ دیپلمات و یک خبرنگار ایرانی در مزار شریف، پس از اشغال این شهر به دست طالبان نیز از دیگر مصادیق ناهمخوانی اهداف و منافع ایران و تروریست ها است.

اینکه اکنون داعش در افغانستان نیز ظهور کرده، به تنهایی دلیل نمی شود که تهران به طالبان نزدیک شود تا در امر سرکوب داعش، به این کشور کمک کند؛ مخصوصا اینکه خیلی از عناصر طالبان حاضر نمی شوند با داعش بجنگند و نیز احتمال اینکه در آینده بخش عمده ای از طالبان با داعش ائتلاف کنند نیز وجود دارد.

طالبان و داعش، هردو از نظر تهدید و خطری که برای امنیت و ثبات منطقه ایجاد می کنند، برابر اند و این برای حاکمیت هایی که خود را در معرض و چشم انداز اهداف خرابکارانه گروه های هراس افکن می بینند، به یک اندازه اهمیت دارد.

با وجود همه اینها نباید فراموش کرد که سفیر ایران در کابل، چندی پیش اظهار داشت که ایران با طالبان رابطه ای ندارد؛ اما بر این گروه، اشراف اطلاعاتی دارد. این شاید همان چیزی باشد که شماری از حلقات را به این نتیجه انحرافی رسانده که ایران از طالبان حمایت می کند؛ در حالی که اشراف اطلاعاتی بر گروهی که تهدید یا خطری را متوجه یک کشور می کند، از الزامات مهم راهبردهای امنیتی مدرن محسوب می شود و تفاوتی نمی کند که این اشراف اطلاعاتی بر طالبان اعمال شود یا داعش یا هر گروه تروریستی دیگر.

ایران همواره از یک افغانستان آرام و باثبات حمایت کرده است و این بدون شک، در راستای منافع ملی آن کشور است؛ زیرا یک افغانستان بحران زده، ناامن، بی ثبات و درگیر جنگ با تروریزم، به زیان ایران هم هست؛ به این دلیل که از یکسو زمینه حضور نیروهای خارجی در همسایگی اش فراهم می شود و از سوی دیگر، امکان توسعه این وضعیت به کشورهای همسایه افغانستان نیز وجود دارد.

همچنین کمترین سود و بازدهی یک افغانستان آرام و باثبات برای ایران، بازگشت میلیون ها مهاجر به کشور و پایان روند مهاجرت سیل آسای شهروندان افغانستان به ایران است؛ این در حالی است که در همکاری سیاسی و نظامی ایران و طالبان، هیچ سود و منفعتی متصور نیست و فقط یک استراتژي بی بنیاد و نابخردانه می تواند چنین رابطه ای را توجیه کند.
محمدرضا امینی- خبرگزاری جمهور