استادعطا و اشرف غنی و بازی برد - برد

استاد عطامحمد نور؛ رییس اجرایی حزب جمعیت اسلامی می‌گوید که قرار است بزودی تفاهم‌نامه‌ ای میان رییس‌ جمهور غنی و رهبران حزب جمعیت به امضا برسد.

آقای نور می‌گوید که در دیدار‌های اخیرش با رییس ‌جمهورغنی تصمیم گرفته شده که بربنیاد این تفاهم‌نامه رهبران این حزب در تصمیم‌گیری‌های بزرگ سیاسی حکومت سهم داشته باشند.
آقای نور می‌افزاید: «هردو طرف بر یک پیش‌نویس کار کرده‌ایم تا حد زیادی به توافق رسیده‌ایم که نهایی شود، بعد با رهبری جمعیت اسلامی و متحدینی که علاقمند امضا بودند، با آنان در میان گذاشته شود، آنچه که قابل اصلاح بود، اصلاح شود در غیر آن به مرحلۀ اجرا گذاشته می‌شود.»

آقای نور درباره مهم‌ترین خواست رییس‌جمهور از خود می‌گوید: «ما باید از روند صلح حمایت کنیم، از سیاست خارجی حکومت حمایت کنیم، در تأمین امنیت از تمام ظرفیت‌های خود استفاده کنیم، در دفاع از نظام، مردم را بسیج بسازیم.»

این خبر در حالی منتشر می شود که اخیرا خبرهای غیر رسمی فراوانی منتشر شد مبنی بر اینکه عطامحمد نور؛ والی ولایت بلخ و اشرف غنی رییس جمهور، رایزنی های فشرده ای را در کابل، روی نقاط اختلافی، به جریان انداخته اند.

نخستین انگیزه ای که منتهی به آغاز این گفتگوها می شد، ناامیدی رهبران اصلی حزب جمعیت اسلامی و سایر جریان های سیاسی حامی داکتر عبدالله از او در پیشبرد اهداف و تحقق خواسته های آنها از حکومت وحدت ملی، در قالب رایزنی و گفتگوهای صریح سیاسی با اشرف غنی و اطرافیان او به حساب می آید.

پس از آنکه داکتر عبدالله، اختلافات عمیق و شدید خود با اشرف غنی در خصوص مسایل کلان ملی را رسانه ای کرد، دوطرف چندین دور مذاکره را پیرامون نقاط اختلافی، برگزار کرده و هر بار نسبت به حل این مسایل از طریق گفتگو و تعامل، ابراز امیدواری کردند؛ اما در نهایت، این تیم آقای عبدالله بود که اظهار داشت علیرغم گفتگوهای پی در پی با رییس جمهور، هنوز مسایل اختلافی به قوت خود باقی است.

این در حالی بود که انتقادهای داخلی از درون اردوگاه سیاسی حامی عبدالله و رسانه های همسو با وی، از عملکرد منفعلانه او در برابر اشرف غنی، روز به روز تشدید می شد. ظاهراً همه این مسایل، دست به دست هم داد و عطامحمد نور به عنوان اصلی ترین و قدرتمندترین حامی سیاسی داکتر عبدالله را به این نتیجه رساند که آنچه او و همکارانش انتظار دارند، چیزی نیست که عبدالله قادر به تحقق آن باشد.

از سوی دیگر، اشرف غنی نیز احتمالاً به این جمع بندی رسید که داکتر عبدالله همانگونه که در سِمت ریاست اجرایی حکومت وحدت ملی، نقشی سمبولیک و فرمالیته دارد، در حزب جمعیت و اردوگاه سیاسی که از او حمایت می کند نیز از استقلال و قدرت عمل کافی و لازم برخوردار نیست و چانه زنی با او بر سر تقسیم صلاحیت ها و مسؤولیت ها در قدرت، بیهوده است.

عطامحمد نور از زمان انتخابات ریاست جمهوری، منتقد سرسخت و صریح اللهجه اشرف غنی و تیم او بود. هم او بود که با به چالش کشیده شدن نتایج انتخابات ریاست جمهوری، غنی را تهدید به بسیج و برانگیختن مردم کرد.

غنی هم در زمان انتخابات و هم پس از آن، قدرت واقعی آقای نور را سنجید و دریافت که رقابت و خصومت با او، به معنای تبدیل بلخ و چه بسا شمال افغانستان به امپراتوری تحت سلطه بلامنازع استادعطا است و این چالشی جدی در برابر حاکم کابل به حساب می آمد؛ بنابراین، او ناگزیر شد برای حل این دوگانگی، با آقای نور از دروازه گفتگو و تعامل وارد شود؛ سیاستی که اکنون به نتیجه نزدیک می شود و نخستین ثمره آن، اخیرا با شکسته شدن ممنوعیت سفر حاکم کابل به اقلیم بلخ، نمود یافت؛ سفری که در آن، عطامحمد نور، میزبانی پرشکوهی از مهمان کابل به عمل آورد. جاده های شمال، پر از عکس های بزرگ اشرف غنی شد و مزارشریف پس از چندین سال، سرانجام میزبان رییس جمهوری از کابل گردید.

اشرف غنی، شب را در مقر ریاست اجرایی حزب جمعیت اسلامی اطراق کرد تا به این ترتیب، وانمود کند که گفتگوها ثمربخش بوده و اینک گرمای تعامل رسماً جای سرمای تقابل را گرفته است.

دومین ثمره این رایزنی ها، احتمالا مذاکره عطامحمد نور در مورد ولایت بلخ خواهد بود؛ چیزی که کرزی، در آرزوی آن ماند و اشرف غنی، با آرزوی آن به کرسی ریاست جمهوری تکیه زد؛ آرزویی که بارها و مدت ها تأخیر شد.

اما این فقط یکطرف ماجراست. اینکه عطامحمد نور در قبال این داد، چه ستانده است، هنوز مشخص نیست؛ اما تردیدی وجود ندارد که او بازیگر قهار و قدرتمندی است؛ دقیقا همان شاخصه ای که داکتر عبدالله به نحو رقت انگیزی فاقد آن است.
فاطمه موسوی- خبرگزاری جمهور