فتح حلب؛ برنده و بازنده یک بازی خونین

حلب؛ قلب اقتصادی سوریه؛ از دست داعش آزاد شد.
بان کی مون؛ دبیرکل سازمان ملل اما همچنان نسبت به "گزارشهایی از وقوع فجایع علیه شمار بزرگی از غیرنظامیان" در این شهر، «ابراز نگرانی» می کند.
آقای بان همه طرف ها به خصوص دولت سوریه و متحدان آن را ترغیب کرد از غیرنظامیان محافظت کنند.
یان اگلند؛ مشاور حقوق بشر سازمان ملل پیشتر گفت که سوریه و روسیه "جوابگوی" فجایعی هستند که شبه نظامیان وفادار به دولت ممکن است مرتکب شوند.

استفان دوجاریک؛ سخنگوی آقای بان گفت که "دبیرکل سازمان ملل شدیدا نگران گزارش های فجایع علیه شمار بزرگی از غیرنظامیان از جمله زنان و کودکان در ساعات اخیر در حلب است."
"ضمن تاکید بر اینکه سازمان ملل مستقلا قادر به تایید این گزارش ها نیست، دبیرکل نگرانی شدید خود را به طرف های مربوطه منتقل می کند."

تلویزیون ملی سوریه با اعلام خبر "نزدیک بودن پیروزی" در حلب، تصاویری از شادمانی مردم در حلب را پخش کرد.

آزادی حلب، «دفن رؤیاهای» محور ضد سوری به رهبری امریکا و مشارکت ترکیه، عربستان سعودی، قطر، امارات، اسراییل و کشورهای اروپایی محسوب می شود؛ یعنی همان چیزی که بشار اسد؛ رییس جمهوری سوریه در پیامی به مناسب عید سعید فطر امسال، وعده آن را به مردم سوریه به ویژه ساکنان حلب و جامعه بین المللی داده بود.

حلب اکنون در دستان ارتش سوریه است؛ ارتشی که علیرغم توطئه های سنگین و براندازنده رژیم های مداخله گر و سلطه جوی منطقه و جهان، همچنان به آرمان متعالی دفاع از تمامیت ارضی، حاکمیت ملی و مردم سوریه وفادار ماند و تا آخر ایستاد.

آزادی حلب در جریان جنگ پنج ساله سوریه، یک نقطه عطف بزرگ و مهم محسوب می شود؛ نقطه عطفی که روزی با سقوط بخش های وسیعی از این شهر به دست تروریست های خون آشام مورد حمایت غرب و اعراب و اسراییل و ترکیه، به نفع محور ضد سوری، رقم خورده بود.

اینک دولت سوریه با اقتدار و سرافرازی می تواند برای جنگ های مشابه دیگر در سایر بخش های تحت اشغال و تسلط تروریست ها در سوریه آماده شود؛ اما این تنها جبهه ای نیست که دولت سوریه و متحدان آن، باید برای نبرد در آن، آمادگی بگیرند. آنها در عین حال باید به جنگ ماشین تبلیغاتی عظیم فعال علیه سوریه نیز بروند؛ ماشینی که موتور محرک آن را موضع گیری های رسمی و غیر رسمی کشورهای حامی تروریزم ضد سوری تشکیل می دهد و سازمان ملل، رانندگی و هدایت آن را بر عهده دارد.

نگرانی های پیوسته بان کی مون و سازمان های به اصطلاح حقوق بشری وابسته به سازمان ملل از وضعیت انسانی در حلب نیز در همین راستا قابل تحلیل است. بخش اعظم این نگرانی ها، پیش از آنکه ناشی از فضای واقعی جاری در حلب باشد، برآمده از خواست ها و نیات پیدا و پنهان قدرت های بزرگ حامی تروریزم است که عملا جنگ خونین و طولانی حلب را به دولت، ارتش، مردم و متحدان سوریه، تحمیل کرده و اکنون آن را باخته اند.

آنها که پیش از این، با استفاده از هر اهرم و ابزار ممکن، سعی داشتند مانع از تضعیف تروریست ها، پیشرفت ارتش سوریه و در نتیجه شکست سد حلب شوند، اینک و با سلطه کامل دولت سوریه بر قلب اقتصادی و صنعتی این کشور، سرخورده، عصبانی، مستأصل و ناامید در پی ایجاد بهانه های تازه برای فشار بر دولت سوریه و متحدان آن هستند تا اهمیت شکست حلب را کمرنگ جلوه دهند، به تروریست ها امید و نیرو و روحیه اعطا کنند و مهم تر از همه اینها مانع از تکرار تجربه حلب در سایر سرزمین های تحت سلطه تروریست ها در سوریه شوند.

آنها در آخرین روزهای منتهی به فتح حلب توسط ارتش سوریه، بار دیگر داعش را به جان پالمیرا انداختند تا با گشودن دوباره این جبهه، بخشی از تمرکز و قدرت نیروهای ارتش سوریه و متحدان آن که در حلب به کار گرفته شده است را به سمت پالمیرا بکشانند و به این ترتیب، فشارها بر تروریست های در حال مرگ و دفن در حلب را کاهش دهند. با شکست توطئه تازه پالمیرا و عقب نشینی سریع داعش از این منطقه، بار دیگر، این سازمان های به اصطلاح حقوق بشری غربی و عربی بودند که با طرح اتهام کلیشه ای استفاده از بمب های حاوی مواد کیمیایی علیه غیر نظامیان در پالمیرا، سعی کردند سوریه و روسیه را تحت فشار شدید بین المللی قرار دهند.

با وجود همه اینها، سد حلب شکسته شده و فتح حلب، علیرغم میل امریکا و اروپا و اعراب و اسراییل و ترکیه، اتفاق افتاده است. بازنده این جنگ خونین، بی تردید، غیر نظامیان مظلوم و گنجینه نابودشده از تمدن های کهنی هستند که بی رحمانه قربانی یک مداخله سلطه گرانه و ظالمانه قدرت های جهانخوار خارجی شدند؛ اما این بازی خونین بازندگان دیگری هم داشت که طیفی گسترده از امریکا و اروپا و اعراب و اسراییل و ترکیه تا سازمان ملل و گروه های حقوق بشری را دربر می گیرد!
سید علی حسینی- خبرگزاری جمهور