سخنان اشرف غنی؛ خشم پاکستان، خوشنودی هند

سرتاج عزیز؛ مشاور ارشد نخست وزیر پاکستان در واکنش به سخنرانی اشرف غنی درباره پاکستان در کنفرانس قلب آسیا گفت که آقای غنی آنچه را هند می خواست بشنود، بیان کرد.
سرتاج عزیز با بیان این مطلب که اظهارات آقای غنی تأسفبار اما قابل درک است، گفت که به رغم سخنرانی رهبران هند و افغانستان علیه پاکستان، کشورش در انزوا قرار نگرفته است.
وی که به نمایندگی از پاکستان در کنفرانس قلب آسیا در هند اشتراک کرده بود، گفت که در واقع میتوان «اضطراب» افغانستان را درک کرد.

سرتاج تصریح کرد: "ما نیز درک می کنیم که اشرف غنی این سخنان را در خاک دشمن پاکستان بیان کرده است، واضح است که او در تلاش بود آنچه را بیان کند که آنها ترجیح می دهند بشنوند".

اشرف غنی و نارندا مودی؛ رهبران افغانستان و هند در سخنان شان در کنفرانس قلب آسیا، بدون ذکر نام پاکستان، از همسایگان خواستند که از پناه دادن و حمایت تندروانی که در منطقه دست به خشونت میزنند، دست بردارند.

اگرچه آقای عزیز در واکنش به آنچه رهبران افغانستان و هند در ششمین نشست قلب آسیا بر زبان رانده اند، گفته است «اضطراب» افغانستان را درک می کند؛ اما واقع ماجر این است که این پاکستان است که اضطراب دارد؛ اضطراب از منزوی شدن روزافزون، اضطراب از تحقیر مستمر در نشست های منطقه ای و مجامع بین المللی، اضطراب از ناکامی پی در پی ایده هایش برای بسط دادن ایدئولوژی افراط به عنوان اهرمی برای توسعه طلبی هژمونیک پاکستان در کشورهای همسایه و منطقه و اضطراب از قدرت گیری روزافزون جبهه ای که به ابتکار هند و افغانستان بر علیه پاکستان در منطقه جنوب آسیا شکل گرفته است.

نشست سازمان منطقه ای سارک امسال به دلیل تحریم افغانستان، هند و چند کشور دیگر منطقه، در پاکستان برگزار نشد و به جز این، افغانستان و هند با استفاده از هر فرصتی، سعی کرده اند مواضع و عملکردهای پاکستان را در زمینه حمایت از تروریزم و پناه دادن به سازمان های بزرگ تروریستی در خاک خود به منظور استفاده از آنها برای پیگیری اهداف و آرزوهای هژمونیک خود در کشورهای همسایه و منطقه، نکوهش کنند.

نشست قلب آسیا نیز که برای بررسی اوضاع افغانستان به ویژه وضعیت مبارزه با تروریزم در کشور، در هند برگزار شده بود، فرصت دیگری برای تحقیر و نکوهش پاکستان به حساب می آمد؛ فرصتی که البته افغانستان و هند، به خوبی از آن استفاده کردند و به همین دلیل، خشم و عصبانیت پاکستان از آنچه در متن و حاشیه این نشست منطقه ای، واقع شد، کاملا مورد انتظار بود.

پاکستان از یکسو در برابر آنچه بر علیه این کشور از سوی کشورهای قربانی تروریزم پاکستانی، مطرح می شود، پاسخی ندارد و از جانب دیگر، نمی تواند این تنها اهرم نیرومند خود برای اعمال فشار بر کشورها و دولت های متخاصم را کنار بگذارد.

با این حال، ناگزیر است به تلخی، نظاره گر تبعات تلخ و گزنده رویکردش در حمایت از تروریزم باشد؛ تبعاتی که اینک می رود تا از لاک محکومیت های ساده و بی مصرف، فراتر رفته و به قدم های مشترک عملی برای منزوی کردن پاکستان، منجر شود.

اشرف غنی؛ رییس جمهوری افغانستان و نارندا مودی؛ نخست وزیر هند، در نشست قلب آسیا، تنها به اظهار نظرهای ضد پاکستانی، بسنده نکردند، آنها در عین حال، توافقات دوجانبه دیگری نیز انجام دادند که در صورت عملیاتی شدن، آشکارا به محدودسازی و کاهش ملموس نقش پاکستان در منطقه، منتهی خواهد شد.

ایجاد یک خط مستقیم حمل و نقل هوایی از دهلی به کابل، یکی از مهمترین توافقات در این زمینه بود؛ تصمیمی که دو کشور را از احتیاج به مسیرهای پاکستان برای تجارت و ترانزیت، بی نیاز می کند و بی تردید، یکی دیگر از اهرم های کارآمد پاکستان برای اعمال فشار بر افغانستان و هند را از آن کشور میگیرد.

آقای غنی در سخنرانی اش در کنفرانس قلب آسیا از این هم فراتر رفت و به پاکستان توصیه کرد که کمک نیم میلیارد دالری اش برای بازسازی افغانستان را صرف مبارزه با تروریزم و هراس افکنی در داخل مرزهای خود کند؛ توصیه گزنده و تحقیرآمیزی که خشم پاکستان را دوبرابر میکند و بر آتش خصومت اسلام آباد علیه کابل و دهلی خواهد افزود؛ البته در مقابل، این هند است که از این مواضع، ابراز خوشحالی خواهد کرد و اظهار نظر سرتاج عزیز در این زمینه کاملا درست است.

عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور