۰

مبارزه با تروریزم با ابزار فهرست سیاه

دوشنبه ۲۴ عقرب ۱۳۹۵ ساعت ۲۳:۴۸
مبارزه با تروریزم با ابزار فهرست سیاه


اشرف غنی؛ رئیس جمهور خواستار درج نام ملا هبت‌الله؛ رهبر طالبان و دیگر "تروریستان" در فهرست سیاه سازمان ملل شد.
براساس اعلامیه ارگ، آقای غنی روز یکشنبه با هیئت کمیته تحریم‌های سازمان ملل دیدار کرد.

جرارد وان بوهیمن؛ رئیس هیات سازمان ملل به آقای غنی گفته که این نهاد می‌خواهد در روند صلح افغانستان و همچنین کنترل سیستم بانکی و پولی که از طریق آن "تروریستان" حمایت مالی می‌شوند، با دولت افغانستان همکاری کند.
او همچنین درباره اضافه کردن نام رهبر طالبان در فهرست تحریم‌های سازمان ملل گفته که پیشنهاد کابل را در این زمینه در نظر دارد.
صلح با حزب اسلامی از موضوعات دیگر مورد بحث دوطرف بوده است. او گفته که اقتصاد جرمی باعث تمویل "تروریستان" می‌شود و عمده ترین منبع آن مواد مخدر است.

اشرف غنی، دومین منبع درآمدزا برای "تروریستان" را استخراج غیر قانونی معادن دانسته و گفته که حکومت وحدت ملی قراردادهای جدید را در مدت دو سال گذشته متوقف کرده تا در این راستا ظرفیت مدیریتی ایجاد شود.
این نخستین بار است که آقای غنی به عنوان رییس جمهوری افغانستان به صورت مشخص، خواستار تحریم رهبر اصلی ترین جریان تروریستی در افغانستان یعنی گروه طالبان می شود.

این درخواست در شرایطی صورت می گیرد که دولت افغانستان، علیرغم ناکامی های آشکاری که در طول دو سال گذشته در زمینه صلح با طالبان، تجربه کرده هنوز هم به صورت پیدا و پنهان، به تلاش های یکجانبه خود در این زمینه ادامه می دهد.

از جانب دیگر، روابط کابل با اسلام آباد در پی احراز ناکامی روند صلح به رهبری افغانستان با گروه طالبان، به صورت کم سابقه ای سرد و پرتنش شده تا آنجا که گمان می رود اکنون سیاست انزوای بین المللی پاکستان جای رویکرد پیشین کابل که مبتنی بر حد اکثر خویشتن داری، تلاش برای نشان دادن حسن نیت و نزدیکی روزافزون به اسلام آباد بود را گرفته است.

از این منظر، شاید درخواست آقای غنی از سازمان ملل در خصوص گنجاندن نام ملا هبت الله آخندزاده؛ رهبر کنونی گروه تروریستی طالبان و سایر جریان های «تروریستی» در فهرست سیاه این سازمان نیز در همین راستا قابل ارزیابی باشد، با این توضیح که کابل می خواهد به پاکستان و آن عده از رهبران طالبان که تحت سلطه و نفوذ مستقیم پاکستان قرار دارند این پیام را ارسال کند که گزینه های دیگری به جز مذاکره و سازش و صلح نیز در اختیار افغانستان قرار دارد که در مواقع مقتضی، می تواند مورد استفاده واقع شود.

اما آیا فراتر از این پیام سیاسی، تلاش برای گنجاندن نام رهبر طالبان در فهرست سیاه سازمان ملل، پیامد پرهزینه دیگری هم برای ملا آخندزاده یا هر رهبر تروریستی که در این فهرست قرار بگیرد، دارد یا خیر؟

پرسش دوم این است که آیا این اقدام آقای غنی به معنای آن است که او از صلح با طالبان ناامید شده و از آن دست کشیده و با این درخواست سعی می کند ابزارها و اهرم های تازه ای برای مقابله با این گروه روی دست بگیرد؟

در مورد پرسش اول، تجربه نشان داده است که برای یک گروه تروریستی غیر مسؤول که اصولا هیچ اعتنا و اعتباری برای سازمان ملل قایل نیست، قرار داشتن یا نداشتن نام رهبران آن در فهرست سیاه سازمان ملل، هیچ ارزشی ندارد.

پیش از این هم نام شماری از رهبران ارشد گروه طالبان در فهرست سیاه سازمان ملل وجود داشته؛ در حالی که آنها آزادانه در پاکستان و حتی کشورهای عربی که همزمان عضویت سازمان ملل را نیز دارا هستند، رفت و آمد داشتند و زندگی می کردند و از تمام آزادی های لازم در این خصوص، برخوردار بودند.
هم اکنون نیز رهبران طالبان از جمله ملا آخندزاده در پاکستان مستقر اند و از مزایای کامل زندگی در آن کشور، بهره می برند.

افزون بر این، سازمان ملل در طول سال های گذشته هیچ اقدام قابل توجه و مؤثری به منظور مسدود کردن گلوگاه های اقتصادی و شاهرگ های حیاتی دریافت کمک مالی طالبان انجام نداده است تا این بار با افزودن نام رهبر طالبان به فهرست سیاه، انتظار داشته باشیم، تحول مهمی رخ دهد.

این سازمان حتی نخواسته یا نتوانسته مانع از آمد و شد هیأت های سیاسی گروه های تروریستی به اقصا نقاط جهان به منظور برقراری ارتباط، مذاکره، دریافت کمک های مالی و انجام قراردادهای استخباراتی و نظامی شود.

با این حال، مبارزه آقای غنی با تروریزم با ابزار فهرست سیاه سازمان ملل، حتی اگر صادقانه، غیر سیاسی و مبتنی بر یک رویکرد میهن پرستانه و مسؤولانه در این عرصه باشد، هرگز انتظار نمی رود که تأثیر عمیق و قابل توجهی بر عملکرد طالبان یا دست کم فعالیت ها و رویکردهای رهبر کنونی این گروه تروریستی داشته باشد.

از سوی دیگر، با وجود این درخواست، در آینده هیچ تضمینی مبنی بر پایدار ماندن خود آقای غنی نسبت به این سیاست جدید وجود ندارد؛ مساله ای که در مورد صلح با گلبدین حکمتیار هم علیرغم قرار داشتن نام او در فهرست های سیاه امریکا و سازمان ملل، کاملا نادیده گرفته شد.
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین