افغانستان و دیوانه ای به نام ترامپ

ترامپ، محصول نارضایتی و طغیان امریکایی ها از وضع موجود است؛ آنها حتی به داستان تجاوزات جنسی او به زنان، دروغهایش، بداخلاقی هایش، حماقت ها و بی تجربگی هایش اهمیتی ندادند و او را بر دموکراتهای دغل باز، ترجیح دادند.
فهم و دانش ترامپ از مناسبات بین المللی، اندک است؛ شناخت لازم از نقاط قوت و آسیب کشورهای دوست و دشمن ندارد. سیاست امریکا را نیز بیشتر از دریچه اقتصاد و مناسبات تجاری می بیند؛ اما بازهم ترامپ، ترامپ است؛ شبیه هیچکس نیست و مشابه خود را پس از جنگ جهانی دوم، در رأس کشوری نداشته است.

ترامپ اما اکنون باید فکر و حرکات نامتوازن خود را اصلاح کند تا سیستم و نظام امریکا از هم نپاشد. از مشت زدن در رینگ کشتی کج و از دست بردن بر اندام زنان و از هوسرانی ها و بداخلاقی ها بپرهیزد. او این را خوب می داند که مخالفان سرسختی حتی در درون امریکا دارد؛ لذا به محض اعلام پیروزی، دیدگاههایش را معتدل کرد و سخنان نرمتری بر زبان راند و اکت یک انسان اعتدالی را به خود گرفت.
در فاصله زمانی تحویل گرفتن قدرت از اوباما، وی توسط متخصصین در مسائل مختلف، آموزش خواهد دید؛ یقیناً تداوم همان ترامپ دوران کمپاین انتخاباتی، فاجعه ای برای جهان و امریکا خواهد بود.

افغانستان شبیه کشوری تحت الحمایه امریکاست؛ همه منتظرند ببینند رئیس جمهور جدید با افغانستان چه خواهد کرد! نظرش در مورد حکومت و سیاست افغانستان چه خواهد بود. با نظامیان خود چه خواهد کرد. با دوستان و دشمنان افغانستان چه برخوردی خواهد داشت. نظرش در مورد طالبان و حملات روزانه و شبانه چیست؛ کمک های امریکا به افغانستان ادامه خواهد یافت یا خیر...
دونالد ترامپ یک تاجر است و در لحن و گفته هایش یک اصل وجود دارد: تو در مقابل داده های ما چه می دهی؟ نفع تو برای من چیست؟ در سیاست او به وضوح می توان منفعت طلبی را دید و شنید که می گوید: ما اگر کمک و حمایت کنیم باید هزینه اش را دریافت نماییم. این ادبیات و خواسته را حتی از عربستان سعودی بعنوان متحد سنتی امریکا نیز مطرح نموده است؛ جایی که می گوید:
"بدون ما، موجودیت عربستان مدت زیادی طول نخواهد کشید… بخاطر خدمت فوق‌العاده‌ای که برای حفاظت از کشورها انجام می‌دهیم پولی دریافت نکرده‌ایم و عربستان هم یکی از این کشورها است!"
قبل از آن نیز ترامپ از تصمیم خود برای خروج نیروهای نظامی امریکا از جاپان و کره جنوبی خبرداد مگر آن‌که آن دو کشور پول بیشتری برای هزینه‌ این نیروها به آمریکا بپردازند.

دیدگاه ترامپ به حکومت افغانستان "نگاه عاقل اندر سفیه" است. برخورد او با حکومت افغانستان نیز طلبکارانه خواهد بود. وی باری گفته است: "... وقتی افغانها ما را نمی خواهند ما هم آنها را نمی خواهیم..." ویدئوی این گفته ها بطور گسترده در شبکه های اجتماعی منتشر شده است.
وی اهمیت افغانستان را در هم مرز بودن با پاکستان می داند؛ در جایی که میگوید: "در افغانستان باقی خواهیم ماند... چونکه در جوار پاکستان قرار دارد؛ کشوری که دارای اسلحۀ هسته ای است... حدود ۱۰ هزار سرباز امریکایی مستقر در افغانستان را در آنجا حفظ خواهیم کرد صرفاً به خاطر اینکه پاکستان مجهز با اسلحۀ هسته ای است..."
معنی سخن او این است که افغانستان به تنهایی خود اهمیتی برای ترامپ ندارد و نفعی از افغانستان به امریکا نمی رسد. اکنون از نظر ترامپ افغانستان بازار مناسبی برای تجارت و ثروت اندوزی امریکا نیست و دلارهای امریکا بی دلیل در افغانستان غرق می شود. 

اسنادی که به تازگی منتشر شده نشان می دهد که اشرف غنی، ماهانه مبالغی پول به ستاد انتخاباتی هیلاری کلینتون (رقیب ترامپ) کمک کرده است؛ این مسئله، یقیناً به مزاج ترامپ بعنوان یک سیاستمدار غیرحرفه ای و غیر نرمال خوش نخواهد آمد لذا ممکن است رابطه گرمی که جان کری در دولت اوباما با او داشت را ترامپ به وی نداشته باشد؛ اما این به معنی طرد دولت غنی از جانب ترامپ نخواهد بود. خصوصیت بارز ترامپ، غرور و نخوت اوست؛ یقیناً برخورد ترامپ با حکومت غنی بر اساس همین خصیصه وی خواهد بود.

درمقابل، چهره هایی مانند زلمی خلیلزاد که مانند اشرف غنی، قومگرا و متعصب قومی هستند جایگاه تازه ای خواهند یافت. خلیلزاد در زمان انتخابات از ترامپ حمایت کرد و بعنوان یکی از معتمدین حزب جمهوریخواه امریکا سخنانش در مورد افغانستان شنیده خواهد شد. او اخیراً مواضع عریان ضد پاکستانی گرفته و اگر موفق شود که ترامپ را در این راستا مجاب بسازد، کار بزرگ و قابل ارجی کرده است. اما همگان می دانند که خلیلزاد به شدت طرفدار تحکیم برتری طلبی قومی در افغانستان و انزوای سیاسی اقوام غیرپشتون می باشد. نظام ریاستی فعلی که نتیجه اش انحصارگرایی قبیله ای است ثمره مغز متفکر اوست. وی آنچنانکه در خاطراتش نگاشته است برنامه های خود را گاه با زور و تهدید سران سیاسی، بر آنان تحمیل کرده است.
با همه اینها صرف نظر از نوع رابطه دولت جدید امریکا با حکومت آقای غنی، سیاست کلی امریکا در افغانستان تغییری نخواهد کرد، آنان هرگز از افغانستان نخواهند رفت و احتمالاً بنا به دلایلی در بُعد نظامی، فعالتر از قبل نیز خواهند شد.

خلیلزاد اخیراً در مصاحبه ای گفته است: "چون در افغانستان داعش و القاعده و گروه حقانی هست ... و چون آقای ترامپ این مشکل را مشکل درجه اول دنیا میداند ... حضور گروه های داعش و طالبان و شبکه حقانی در افغانستان، این کشور در محور سیاست خارجی دونالد ترامپ رئیس جمهور جدید امریکا قرار خواهد داشت."
نظر به گفته های خلیلزاد، گمان می رود که ترامپ در عرصه نظامی، احتمالاً شوهای نظامی برضد طالبان و... برگزار کند اما یقیناً غیر از حرکتهای مقطعی و نمایشی، حاصلی در محو تروریزم نخواهد داشت.

حرکت ها، گفته ها، سوابق و تجارب دونالد ترامپ، مشحون است از دیوانگی هایی که خاصّ خود اوست. باری دخترخودش را دارای جذابیتی دانست که اگر دخترش نمی بود حتما به او پیشنهادی می داد! گاه در مورد مسلمانان یاوه گویی کرد، گاه در مورد رنگین پوستان و مهاجران و گاهی در مورد زنان. ترامپ چندین بار در سخنرانی‌هایش به مهاجران توهین کرد و آنها را جانورانی دانست که نباید وارد خاک آمریکا شوند. وی درباره زنان عبارات سخیفی همچون "خوک چاق" و "سگ" به‌کار برد. وی آنقدر اشتباه کرد که برخی بازیگران مشهور سینمای امریکا او را "دیوانه" خطاب کردند.
به هرحال، افغانستان نیز مانند هر کشور دیگری منتظر تصامیم دیوانه ای به نام ترامپ است؛ آیا مشاوره و زمان و تجربه، او را هوشیار خواهد کرد؟ و آیا چنین دیوانه ای، متوجه اشتباهات عاقلانی همچون اوباما و جان کری در افغانستان خواهد شد؟
سید جواد حجت- خبرگزاری جمهور