پدیده ترامپ و آینده‌ مبهم امریکا

باراک اوباما؛ رئیس جمهور امریکا در واکنش به پیروزی دونالد ترامپ از حزب مخالفت جمهوریخواه در انتخابات روز سه شنبه گفت: بر کسی پوشیده نیست که او و آقای ترامپ اختلافات جدی دارند اما افزود که "همه ما خواهان بهترین ها برای کشورمان هستیم" و گفت از نطق پیروزی رئیس جمهور منتخب دلگرم شده است.
او گفت انتقال موفق قدرت لازم است؛ چون همه ما اکنون آرزوی موفقیت او در متحد و هدایت کردن کشور را داریم.
هیلاری کلینتون هم گفت امیدوار است که آقای ترامپ رئیس جمهور موفقی برای همه امریکایی ها باشد.

علیرغم درخواست های اوباما و کلینتون روز چهارشنبه در چند شهر امریکا علیه دونالد ترامپ تظاهرات شد.
در نیویارک صدها نفر به سوی برج ترامپ در منهتن راهپیمایی کردند. آنها پلاکاردهایی با شعار "رئیس جمهور من نیستی" حمل می کردند.
همچنین در شیکاگو، مسدود شدن ورودی برج ترامپ گزارش شد. مردم در این تظاهرات شعار می دادند: "ترامپ نه، کوکلوس کلان نه، فاشیست نه" و "رئیس جمهور من نیستی".
در شهرهای اوکلند کالیفرنیا و پورتلند اورگان هم تظاهرکنندگان پرچم امریکا را سوزاندند.

با این وصف، پدیده ترامپ از هم اکنون امریکا را دچار آشفتگی های شدیدی کرده؛ آشفتگی هایی که البته بخشی از آن، متأثر از فضای دوقطبی شدیدی است که در جریان کارزارهای انتخاباتی دو نامزد ریاست جمهوری امریکا پدید آمد و بخشی دیگر مربوط به سیاست ها و رویکردهای خطرناک و بحث برانگیز دونالد ترامپ در خصوص مسایل داخلی امریکا می شود.

ترامپ که در آرای عمومی مردم امریکا، بازنده انتخابات محسوب می شود، با رأی الکترال یا همان امتیازهای ایالتی، به ریاست جمهوری امریکا رسید، از نخستین روزهای ورودش به عرصه کارزارهای انتخاباتی در امریکا، جامعه امریکایی را به شدت دوقطبی کرد.

به بیان بهتر، او با موضعگیری های غیرسیاسی اش به عنوان یک برج ساز نیویارکی که هرگز سابقه فعالیت های سیاسی نداشته و پیش از این، در هیچ سطحی در انتخابات شرکت نکرده است، پرده از واقعیت های پنهان و انکار شده جامعه امریکا برداشت و با برگرفتن نقاب، از چهره واقعی امریکا یا امریکای واقعی، رونمایی کرد.

ترامپ نشان داد که امریکای خوشنام، امریکای مقتدر، امریکای پیشتاز، امریکای مرفه، امریکا دموکراتیک، امریکای اهل مدارا و مسامحه، امریکای صلح آمیز و آرام و امن، پشت سرش چه توفان سهمگینی جریان داد. او نشان داد که امریکا دقیقا همان چیزی نیست که «سیستم» روایت می کند؛ سیستمی که متشکل از طیفی از گروه ها، جریان ها و نهادهای قدرت ساز مانند احزاب دوگانه مسلط بر کلیه مقدرات سیاسی و اجتماعی امریکا، سازمان های نظرسنجی یا به بیان بهتر «نظرسازی»، غول های رسانه ای، لابی های سیاسی، کارتل ها و تراست های چندملیتی و البته هالیوود و شبکه های مجازی است.

ترامپ با قطبی گری آشکار نشان داد که امریکای دیگری پشت نقاب امریکای کذایی که ما می شناسیم نیز وجود دارد که باید از آن رونمایی کرد.

او به تنهایی همه نهادهای مورد اشاره قدرت را به چالش کشید و با پیروزی شگفت انگیزش در دو مرحله مقدماتی و نهایی، آینده پیش بینی نشده و مبهمی را در برابر امریکا قرار داد؛ امریکایی که پیش از این، از سوی این نهادهای قدرت، اداره می شدند، از این پس، معلوم نیست چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد.

واکنش هایی که در درون جامعه امریکا به پیروزی ترامپ نشان داده شده، حاکی است که ریاست جمهوری ترامپ نیز مانند دوران کارزارهای انتخاباتی وی، همچنان‌ آشفته، پرشور، هیجان انگیز و البته غیر قابل پیش بینی و پرتنش خواهد بود.

هرچند انتظار نمی رود او به تمامی شعارها و وعده های انتخاباتی بحث برانگیزش در دوران ریاست جمهوری نیز وفادار بماند و مقهور واقعیت ها و چالش های واقعی حاکم بر روابط پیچیده دنیای سیاست نشود؛ اما با این حال، زخم هایی که او بر پیکره به ظاهر سالم و یکدست امریکای رسمی که همانا امریکای رسانه ها، سازمان های نظرسنجی، هالیوود، لابی ها، شرکت های چندملیتی، وال استریت و شبکه های مجازی است، وارد آورد، نه تنها ترمیم و درمان نخواهد شد؛ بلکه عمیق تر و چرکین تر و خون‌چکان تر خواهد گشت.

جالب است بدانیم که وقتی نام ترامپ به عنوان برنده انتخابات اعلام شد، گروهی از مردم کالیفرنیای امریکا خواستار جدایی این ایالت شدند. در چند شهر دیگر هم جمعیت خشمگین، پرچم ملی کشور شان را به آتش کشیدند.
این یعنی امریکای آینده، امریکای آشفته ای خواهد بود.

سیدعلی حسینی- خبرگزاری جمهور