۰

افغانستان از پایگاه دایمی امریکا تا پایگاه دایمی طالبان

سه شنبه ۹ سنبله ۱۳۹۵ ساعت ۲۲:۲۲
هرگز بعید نیست که پاکستان به عنوان اصلی ترین حامی گروه تروریستی طالبان در نظر داشته باشد، پایگاهها و قرارگاههای مرکزی طالبان در آن کشور را به داخل خاک افغانستان منتقل کند.
افغانستان از پایگاه دایمی امریکا تا پایگاه دایمی طالبان


حیات الله حیات؛ والی هلمند گفته است سازمان استخبارات نظامی پاکستان (آی اس آی) پس از افزایش فشارهای جهانی در تلاش است تا شورای کویته گروه طالبان را به ولایت هلمند انتقال دهد.
به گفته این مقام محلی، نیروهای دولتی این تلاش سازمان جاسوسی پاکستان را ناکام ساخته اند.
آقای حیات گفت:"فشارهای جامعه جهانی بر پاکستان زیاد شده است و پاکستان به خاطر کاهش این فشارها جای مناسبی را برای اعضای شورای کویته هلمند می دانند و بسیار می کوشند تا شورای کویته را به هلمند انتقال بدهند که ما مانع آن می شویم."
در یک رویداد دیگر، اتحادیه‌های جوانان 'لوی پکتیا' می‌گویند که گروه طالبان می‌خواهد مرکز نظامی‌ خود را از وزیرستان در مناطق قبیله‌ای پاکستان به ولسوالی موسی‌خیل ولایت خوست انتقال دهد.
این جوانان از مقامات مسؤول خواستند تا برای بازپس‌گیری ولسوالی جانی خیل پکتیا اقدام کنند تا ولسوالی همجوار موسی‌خیل در ولایت خوست به مرکز نظامی طالبان بدل نشود.

این اظهارنظرها و موضعگیری ها در شرایطی صورت می گیرد که طالبان به صورت کم سابقه ای، حملات منظم و جنگهای جبهه ای شان را برعلیه نیروهای دولتی در مناطق مختلف کشور، افزایش داده اند و بر اساس اطلاعات سازمانهای امنیتی افغانستان، هم اکنون در بیش از ۲۰ ولایت افغانستان، جنگ جریان دارد.

با این وصف، هرگز بعید نیست که پاکستان به عنوان اصلی ترین حامی گروه تروریستی طالبان در نظر داشته باشد، پایگاهها و قرارگاههای مرکزی طالبان در آن کشور را به داخل خاک افغانستان منتقل کند. این امر، به ویژه از این جهت، قریب به یقین به نظر می رسد که پاکستان، اخیرا فشارهای فزاینده ای را بر مهاجران افغانستانی مقیم آن کشور نیز آغاز کرده است. محور اصلی این فشارها، خروج نزدیک به سه میلیون مهاجر افغانستانی از پاکستان است.

همزمان، مرزبانان پاکستانی، پس از چندبار باز و بسته کردن مرز تورخم به روی آمد و شد اتباع افغانستان، اعلام کردند که از این پس، هیچیک از شهروندان افغانستان، اجازه نخواهد داشت بدون پاسپورت، وارد خاک پاکستان شود.

در همین راستا، پاکستان به صورت یکجانبه و برخلاف پروتکل های امضا شده میان دو کشور، اقدام به ایجاد و تأسیس دروازه های مرزی کرده است.

اخیرا همچنین گزارش شد که یک مقام ارشد پاکستانی، بازگشایی مرز زمینی به روی افغانستان را مشروط به شناسایی مرز کنونی میان دو کشور به عنوان خط رسمی بین المللی، کرده است.

با این حساب، جنگ های شدید جاری در افغانستان نیز بدون شک، بی ارتباط به تمهیدات و سیاست های تازه دولت پاکستان بر علیه افغانستان نیست و اگر این تحلیل درست باشد، نه تنها در آینده نزدیک، هیچ امیدی به فروکش کردن جنگ و بهبود وضعیت امنیتی افغانستان وجود ندارد؛ بلکه پیش بینی می شود، وضعیت از آنچه هست، بدتر شود و تروریست های دست آموز آی اس آی، اقدام به حملات و اقدامات تروریستی و تخریبی بیشتری کنند.

تصمیم پاکستان مبنی بر انتقال پایگاه های مرکزی و مراکز رهبری، تصمیم گیری و فرماندهی طالبان از خاک آن کشور به افغانستان، شبیه اقداماتی است که روسیه در مورد شرق اوکراین انجام داد و یا این روزها ترکیه در شمال سوریه سرگرم آن است.

پاکستان قصد دارد به این ترتیب، با استفاده از زمینه هایی که تروریست های وفادار به رژيم اسلام آباد در اختیارش قرار می دهند، بخش وسیعی از افغانستان را عملا در سیطره خود داشته باشد و نقش و نفوذ و سلطه دولت مرکزی افغانستان در مناطق فراتر از کابل را روز به روز تضعیف نماید.

این درست همان سیاستی است که سران اسلام آباد از سال ها پیش به اینسو دنبال می کنند و مبنای آن، ایجاد حکومتی در کابل است که به تمامی وابسته و سرسپرده پاکستان باشد؛ شبیه آنچه در زمان سلطه رژيم طالبان شکل گرفته بود.

با این حساب، تلاش های بیهوده صلح دولت افغانستان، نه تنها نمی تواند کام پاکستان را از آنچه در افغانستان دنبال می کند، برآورد؛ بلکه مانعی در این مسیر است؛ اما پاکستان همزمان با تشدید تحرکات تروریست های مورد حمایت خود در میدان های نبرد، به بازی با روند شکست خورده صلح افغانستان نیز نیاز دارد؛‌ زیرا این مورد، به اسلام آباد امکان می دهد تا همچنان جامعه جهانی را فریب دهد و نقش دوگانه خود را در پوشش حمایت از روند صلح، پنهان کند.

در این میان و با توجه به آشکار شدن نیات و اهداف اصلی پاکستان از تشدید کم سابقه جنگ های جاری در افغانستان، این با دولتمردان کابل است که آیا همچنان با بی اعتنایی به نیازهای اشد و حیاتی نیروهای امنیتی در نبرد با تروریزم و اعمال سیاست های مبهم، ناروشن، پرسش برانگیز و غیر اصولی در قبال تروریزم بین المللی فعال در افغانستان، زمینه را برای مانورهای پاکستان بیشتر از پیش فراهم می کنند یا با ایجاد نیرویی مستحکم، مقتدر و ملی، در برابر توطئه تازه رژيم اسلام آباد می ایستند.

نکته دیگر، همخوانی باورنکردنی پایگاه های دایمی امریکا با پایگاه های دایمی طالبان در افغانستان است. هیچ تردیدی وجود ندارد که یکی از انگیزه ها یا دست کم توجیهات و بهانه های افغانستان از امضای پیمان امنیتی با ناتو و امریکا، ایجاد یک پوشش امنیتی مطمئن در قبال دخالت های نظامی پاکستان بود؛ اما اینک و با توجه به سکوت و تماشای ناتو و امریکا، به نظر می رسد نه تنها این هدف، فراموش شده؛ بلکه میان این دو پایگاه دایمی، نوعی همگانگی معنادار نیز به وجود آمده است.
محمدرضا امینی- خبرگزاری جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *


عمر
Japan
با نظر داشت این همه جنایات و حماقت های طالبان، مردم چگونه قبول کنند که این جاهلان میتوانند که دولتداری نمایند؟ الله اکبر.
پربازدیدترین