۱

رابطه دوستم و اشرف غنی؛ منتقد یا متحد؟

سه شنبه ۲ سنبله ۱۳۹۵ ساعت ۱۸:۵۲
در نهایت، کار به جایی رسید که جای آقای دوستم حتی در مراسم رسمی، نشست های ملی، سفرهای خارجی و دیدارهای حلقه مرکزی قدرت هم خالی شد و این یعنی پایان غم انگیز رؤیاهای شاهانه جنرال دوستم.
رابطه دوستم و اشرف غنی؛ منتقد یا متحد؟

ارگ ریاست جمهوری با انتشار یک نامه خبری اعلام کرد که رئیس جمهور اشرف غنی با جنرال عبدالرشید دوستم؛ معاون اول ریاست جمهوری ملاقات کرده است.
این دیدار در حالی صورت گرفت که داکتر عبدالله چند روز پیش گلایه کرده بود که اشرف غنی، بعد از سه ماه، حتی یک ساعت از وقت خود را برای ملاقات با ریاست اجرایی اختصاص نمی دهد. او گفته بود که رئیس جمهور، حرف وزرا را نمی شنود. حوصله بحث را ندارد، پس لیاقت ریاست را هم ندارد...
این فقط در افغانستان است که دیدار رییس جمهور و یا کسی که بنا به هر دلیلی در حکم رییس جمهور است با دیگر اعضای دولت حتی معاونان، دستیاران و مسؤولان عالیرتبه نظام که خواسته یا ناخواسته بر بنیاد صلاحیت ها و مسؤولیت هایی که قانون در اختیار آنها قرار می دهد، لزوما باید در هماهنگی با همدیگر تصمیم بگیرند و عمل کنند، یک رویداد خبرساز و غیر معمول محسوب می شود.

در این میان، دیدار دوستم با اشرف غنی نیز در شرایطی صورت می گیرد که او هم مانند داکتر عبدالله مدتهاست در حاشیه تصمیم گیری ها و عملکردهای حاکمیتی قرار گرفته و در مواردی نیز مجبور شده است در برابر دوربین های رسانه ای از تضییع حق و سهم خود در تقسیم کرسی های دولتی، سمت های رسمی، مأموریت های اجرایی و دیپلماتیک و صلاحیت ها و مسؤولیت های تصمیم گیری، از رییس جمهور اشرف غنی، زبان به گلایه و اعتراض بگشاید.

او در حالی در این خصوص از اشرف غنی شکایت می کند که در زمان انتخابات ریاست جمهوری، به روایتی، بانک رأی آقای غنی محسوب می شد و آرای یکدست ازبک های پیرو خود را تماما به صندوق های اشرف غنی واریز کرد.
به بیان بهتر، آرای ازبک های پیرو دوستم، شاید پاکترین و واقعی ترین آرایی بود که اشرف غنی در جریان انتخابات بدنام و بحث برانگیز ۹۳ کسب کرده بود.

از این منظر، دوستم انتظار داشت که دوشادوش رییس جمهوری افغانستان و به عنوان کسی که به تعبیر خودش، وقتی غنی نیست، سرپرست دولت افغانستان محسوب می شود، امور حکومت و روند اعمال قدرت را بر عهده داشته باشد؛ اما دیری نپایید که دوستم با گشایش جبهات جنگ های فاریاب و سر پل و جوزجان، راهی سنگرهای گرم نبرد شد و به همین دلیل، از ایفای نقشی که انتظار داشت در اداره رهبری سیاسی کابل، بازماند.

حتی در جنگ های شمال نیز به گونه ای صلاحیت های وی محدود شد و قدرتش تحلیل رفت که با تقیب و گریز بی ثمر تروریست ها، هیچگاه به یک پیروزی قاطع و پایدار دست نیافت.

طرح های امنیتی او برای آینده امنیت شمال، مبارزه با تروریزم و... یکی یکی از سوی اشرف غنی و یارانش رد شد و به این ترتیب، به قول خودش، او ناگزیر به «گوشه گیری» شد.

در نهایت، کار بجایی رسید که جای دوستم حتی در مراسم رسمی، نشست های ملی، سفرهای خارجی و دیدارهای حلقه مرکزی قدرت هم خالی شد و این یعنی پایان غم انگیز رؤیاهای شاهانه جنرال دوستم.

اینک اما بار دیگر دیدار دوجانبه او با اشرف غنی، خبرساز می شود؛ خبری که اگرچه غیر معمول است؛ اما نشانگر واقعیت های انکارناپذیر دنیای چندلایه سیاست ورزی در سرزمین استبداد و خودکامگی و بن بست و انسداد سیاسی و نازایی و ناباروری خیالبافی هایی چون دموکراسی، مشارکت، حکومت فراگیر ملی و عبور و عدول از اصول سنگ شده قدرت قومی محسوب می شود.

اشرف غنی که اکنون در اوج بحران با عبدالله به سر می برد، با این دیدار نشان داد که نگران شکل گیری جبهه ای واحد و منسجم از ناراضیان درون نظام است.

او با این دیدار می خواهد همچنان به دوستم یادآوری کند که مرزبندی های سیاسی دوران انتخابات، به قوت خود باقی است و او متحدی کلیدی برای اشرف غنی محسوب می شود. نتیجه چنین تلاشی می تواند به اشرف غنی و اردوگاه سیاسی تحت رهبری او کمک کند تا مانع از یارگیری های تازه اردوگاه عبدالله بر علیه وی شود.

اینکه نتیجه چنین تلاشی تا چه حد موفق است، در آینده نزدیک با موضع گیری های سیاسی، نحوه تقسیم کرسی های قدرت و میزان حضور دوستم در انظار عمومی، مشخص خواهد شد.

این دیدار در عین حال، آزمونی مهم برای جنرال دوستم ناراضی است که آیا همچنان به وعده های رنگارنگ اشرف غنی وفادار و امیدوار می ماند و اتحادش با او را تجدید می کند یا به طیف ناراضیان درون نظام می پیوندد و به رویکرد انتقادی اش از او و انحصارگرایی سیاسی اش ادامه می دهد.
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین