خبر ملاقات غنی و دوستم به چه معناست؟

ارگ ریاست جمهوری روز گذشته در خبرنامه ای اعلام کرد که رئیس جمهور اشرف غنی، با جنرال دوستم معاون اول ریاست جمهوری ملاقات کرده است.
در این دیدار، جنرال دوستم گزارشی از سفرش به ترکیه (که معمولاً برای استراحت می رود) و نیز کارکردهایش در سفر به ولایات شمالی ارائه کرده و رئیس جمهور نیز از دوستم بخاطر سفرهایش به شمال کشور، تشکر کرده است.
اینکه در این ملاقات چه گذشته، اهمیت زیادی ندارد اما مهم، نفس این خبر است؛ اینکه رئیس جمهور پس از چندماه با معاون اش دیدار می کند و نفس این ملاقات بدون اینکه نکته مهمی را بیان کند، ارزش خبری پیدا می کند.
داکتر عبدالله چند روز قبل در میان جوانان در قصر سپیدار گلایه کرده بود که اشرف غنی، بعد از سه ماه، حتی یک ساعت از وقت خود را برای ملاقات با ریاست اجرایی اختصاص نمی دهد. او گفته بود که رئیس جمهور، حرف وزرا را نمی شنود. حوصله بحث را ندارد، پس لیاقت ریاست را هم ندارد...
مشابه این نظر را استاد محقق بعنوان نماینده قوم هزاره در حکومت هم دارد؛ جایی که این مشکل را با شوخی، از سر میگذراند و می گوید: دیدن اشرف غنی زیارت خواجه غلتان نیست که هر روز بروم!

خبری از اینجینر محمدخان معاون اول داکتر عبدالله نبود و نیست احتمالاً هم نخواهد شد.

از سرور دانش معاون دوم داکترغنی هم که مطابق انتظارات، هیچ خبری نیست و معمولاً در چنین حالتی کسی توقع زیادی هم ندارد. گاهی خبرهایی از ایشان پیرامون ملاقاتهای صوری و تفسیرات حقوقی از قانون و مصوبات منتشر می شود و بس.

جنرال دوستم معاون اول ریاست جمهوری، تا کنون بیشترین وقت خود را در ترکیه و در بین ازبکهای فاریاب و جوزجان سپری کرده و با سر و روی بسته از جبهه جنگ، از اشرف غنی، گلایه کرده است.
حالا اشرف غنی بعد از چندین ماه با معاون اول خود ملاقات کرده و ارگ نیز، خبر این ملاقات صوری را منتشر کرده است.
اینکه ملاقات رئیس جمهور و معاونش، ارزش خبری پیدا می کند و بعنوان خبر منتشر می شود، جای بسیار تعجب است و همین مسئله به روشنی نشان می دهد که اشرف غنی چقدر قدرت را در انحصار خود گرفته و چقدر با دیگر سران حکومت، فاصله گرفته است.
همچنین این خبر به روشنی، چند دستگی درون حکومت را نمایش می دهد. قدرت و رقابت میان مقامات در درون حکومت، به جزیره های کوچکی همانند شده که حول یک جزیره بزرگِ خشک و بی برگ و بار، دور از یکدیگر قرار گرفته اند.
این مسئله به وضوح نشان از یک سیاست استبدادی و انحصار قدرت سیاسی توسط رئیس جمهور می دهد که نتیجه این سیاست استبدادی، ایجاد شکافهای جدید سیاسی، تعمیق درزها و بی اعتمادی قومی و ایجاد جزيره هاي قدرت در داخل یک نظام واحد سیاسی خواهد بود.
خبرنامه ملاقات غنی و معاون اول اش نشان داد كه رييس جمهور نمیخواهد حتی با معاونان اش در هیچ موردی، دوشادوش همدیگر تصميم مشترک بگيرند. این مسئله روشن ساخت، که اشرف غنی، به تنهایی هم پالیسی می سازد، هم تصمیم می گیرد، هم اجرا می کند و نهایتاً بعد از مدتها معاونش را به حضور می پذیرد و ابتدا حرفها و درد دل ها و گزارشهای او را می شنود و آنگاه اگر دلش شد، چیزی به آنها هم می گوید و رخصت شان می کند.
او همین معامله را با داکتر عبدالله بعنوان یکی از قطب های قدرت هم داشته و تا بدانجا پیش رفت که فریاد و فغان او را درآورده است. داکترعبدالله که تا قبل از تشکیل حکومت فعلی، یکی از مردمی ترین چهره های سیاسی بود، با برنامه های دقیق اشرف غنی تبدیل به چهره ای تنها و منزوی شد و تا آنجا پیش رفت که خودش را با گفتن این جمله خطاب به غنی: "خودت ظرف سه ماه وقت نداری یک ساعت رئیس اجرائیه ات را ببینی" خودش را تحقیر کرد.
همه این موارد که مشتمل بر انزوای رهبران حکومت و سیاست می باشد، مانند یک زخم متورم، سر باز کرده و تبدیل به انتقادها از درون حکومت بر ضد رئیس حکومت شده است.
اکنون که کشور، درگیر نبردهای سنگین با طالبان مزدور و دشمنان مردم افغانستان می باشد، لازم است که اشرف غنی در سیاستها و برنامه های انحصاری خویش تجدیدنظر نماید و موجبات فروپاشی نظام را از درون آن، فراهم نسازد.
سید جواد حجت- خبرگزاری جمهور