سفارت اسپانیا، پاداشی کوچک به متقلب بزرگ

یوسف نورستانی به عنوان سفیر جدید افغانستان در اسپانیا منصوب شده است. آقای نورستانی، جانشین مسعود خلیلی؛ سفیر کنونی افغانستان در مادرید می شود.
اشرف غنی، حکم تقرر نورستانی را روز شنبه این هفته امضا کرد. یوسف نورستانی، در زمان برگزاری انتخابات بحث برانگیز ریاست جمهوری ۹۳، ریاست کمیسیون انتخابات را بر عهده داشت.
اختلافات اشرف غنی و عبدالله؛ دو نامزد برتر انتخابات ریاست جمهوری، پس از میانجیگری جان کری؛ وزیر خارجه امریکا پایان یافت و دولت وحدت ملی شکل گرفت.

منتقدان، آقای نورستانی را به فساد و سوء مدیریت در انتخابات متهم می کنند؛ اما او همواره این اتهامات را رد کرده است.
ضیاءالحق امرخیل؛ رئیس دبیرخانه کمیسیون انتخابات هم در کنار آقای نورستانی در آن زمان، متهم به سازماندهی تقلب گسترده در انتخابات شد. امرخیل، اتهامات وارد شده را تکذیب کرد و از سمتش استعفا داد. گفته می شود که او نیز به عنوان سفیر افغانستان در آسترالیا در نظر گرفته شده است.

نورستانی نیز در اوایل سال جاری اعلام کرد که برای پایان دادن به وضعیت بحرانی افغانستان از ریاست کمیسیون انتخابات استعفا کرده است.

این اعلام او اما برخلاف آنچه خود او به نحو فریبکارانه ای وانمود می کرد، یک از خودگذشتگی قابل ستایش نبود؛ بلکه اذعان ضمنی به این امر مهم بود که نورستانی خود نقطه کانونی یک بحران فراگیر سیاسی و اجتماعی در افغانستان پس از انتخابات بدنام و شرم آور ۹۳ به حساب می آمد و انتظار می رفت با کنار رفتن او از سمت ریاست کمیسیون انتخابات، همه چیز سر جای خود قرار بگیرد و بحران فروکش کند.

اگر از این منظر به ماجرا نگاه کنیم و به ویژه وقتی هزینه های سنگین بعدی ناشی از ناکامی بزرگ در برگزاری یک انتخابات مردمی و دموکراتیک را مورد سنجش قرار دهیم و در کنار آن، تجربه به بن بست خورده توافقنامه سیاسی منتهی به ایجاد حکومت وحدت ملی را مورد احتساب قرار دهیم، کاملا روشن می شود که یوسف نورستانی یک متقلب بزرگ بود؛ متقلبی که با آن تقلب عظیم، چنان خدمت بزرگی به ارباب قدرت مسلط بر ارگ کرد که واگذاری سفارت افغانستان در اسپانیا به او در برابر آن خدمت، یک پاداش کوچک محسوب می شود.

از زاویه ای دیگر اما نورستانی حتی شایسته این پاداش کوچک هم نیست. او اکنون باید در برابر قانون و عدالت، به محاکمه کشیده می شد. او باید به مردم افغانستان در قبال تاراج، سرقت و مصادره میلیونها برگ رأی آنان، پاسخ می گفت. او باید در برابر قانون اساسی افغانستان که با ایجاد حکومت وحدت ملی، بسیاری از اصول مهم و مسلم آن، به نحو بی رحمانه ای مورد نقض واقع شد، مورد مؤاخذه قرار می گرفت.

اینها مسایلی نیست که تنها بخشی از مردم افغانستان که ممکن است در انتخابات، شکست خورده باشند، آن را مطرح کنند؛ بلکه روزگاری نه چندان دور، نیمی از دولت کنونی افغانستان، به رهبری داکتر عبدالله؛ رییس اجرایی، همه روزه بر این مسایل، تأکید می ورزید و کمیسیون انتخابات به رهبری نورستانی و امرخیل را یکی از اضلاع اصلی «مثلث تقلب» می نامید و سخن از ابطال انتخابات و محاکمه تئوریسن ها، پایه گذاران و مجریان پروژه پیچیده تقلب به میان می آورد.

آیا آنها در آن زمان به مردم افغانستان دروغ می گفتند و یا امروز بر سر آرمانهایی که دیروز از آن سخن میگفتند، وارد معامله شده اند؟

طبیعی است که بر طبق توافق سیاسی به عمل آمده میان اشرف غنی و عبدالله، هیچ سمتی از وزارت و ولایت تا سفارت، بدون مشورت و موافقت آن دو، به کسی واگذار نمی شود؛ اما آیا این اصل، مشمول پرونده عنصری مانند نورستانی هم می شود؟

از جانب دیگر، با جایگزین شدن مسعود خلیلی با یوسف نورستانی، آیا داکتر عبدالله در برابر اشرف غنی، عقب نشینی کرده و کرسی سفارت اسپانیا را به مهره مورد حمایت غنی، واگذار کرده است؟

واقعیت مساله هرچه باشد، این مهم را نمیتوان نادیده گرفت که یوسف نورستانی یک چهره بدنام و متهم به ارتکاب بدترین خیانت ملی در نزد مردم افغانستان باقی خواهد ماند و شرکای حکومت وحدت ملی باید بدانند که نه با سکوت در قبال اتهامات سنگینی که دیروز به امثال نورستانی وارد می کردند و نه با اعطای کرسی سفارت افغانستان در اسپانیا به او نمی توانند، از پرونده مغشوش او در جریان انتخابات ریاست جمهوری، اتهام زدایی کنند تا زمانی که او و دستیاران ارشدش در پیشگاه قانون و عدالت، مورد محاکمه قرار گیرند.

نرگس اعتماد- خبرگزاری جمهور