۰

جنگجویان صلح طلب! از گلبدین تا سراج الدین

پنجشنبه ۲۷ جوزا ۱۳۹۵ ساعت ۲۱:۴۰
جنگجویان صلح طلب! از گلبدین تا سراج الدین


سراج الدین حقانی؛ معاون گروه طالبان اعلام آمادگی کرده که به صورت مشروط با دولت افغانستان مذاکره کند.
در پیامی که در سایت گروه طالبان به نقل از حقانی نشر شده، آمده است که اگر مذاکرات صلح افغانستان بر اساس شریعت اسلامی انجام شود، طالبان آماده شرکت در این مذاکرات هستند.
همچنین در پیامی صوتی که از سوی رسانه های پاکستانی منتشر شده، حقانی گفته است که خروج کامل نیروهای خارجی از افغانستان و تطبیق احکام شریعت اسلامی در این کشور از خواسته های طالبان است.
اشرف غنی؛ رییس جمهور پس از کشته شدن ملا اختر منصور؛ رهبر طالبان گفت که افراد آن گروه یا به روند صلح بپیوندند و یا با سرنوشت رهبر شان روبرو خواهند شد.

طالبان گفته اند که اظهارات مزبور، چندی پیش ابراز شده و اکنون نظر به وضعیت و اهمیت این موضوع، به عنوان تجدید موقف گروه طالبان در خصوص مذاکرات صلح بار دیگر منتشر می شود.
این پیام با آنکه تکرار مکررات است و هیچ نکته تازه ای مضاف بر آنچه پیش از این، بارها از زبان رهبران تروریست ها و سخنگویان آنها بیان شده، ندارد؛ اما می تواند روند راکد صلح نیمه جان و بی فرجام کابل را بار دیگر، به جریان بیاندازد؛ چه، عناصری که در کانون مرکزی قدرت، از این ایده شکست خورده و عمیقا منفعلانه حمایت می کنند و سرمایه های عظیم و هزینه سنگینی را صرف پیشبرد و استمرار و ادامه آن، در طول سال ها کرده اند، فقط منتظر بهانه هایی نظیر این، برای بقا و حیات آن هستند.

برای این گروه از هواداران روند صلح، نتیجه ای که قرار است به دست بیاید، اهمیت چندانی ندارد؛ آنچه مهم است این است که در سایه روند صلح، سیاست مماشات و مدارا و پرده پوشی و سازشکاری کابل در قبال عملکردهای جنایتکارانه تروریست ها در افغانستان، ادامه پیدا کند و به رغم ریخته شدن خون هزاران نفر از مردم و نیروهای امنیتی در طول سال ها جنگ با تروریست های وفادار به گلبدین و سراج الدین، برای بقا و دوام روند شکست خورده و به بن بست رسیده صلح، هیچکس حق نداشته باشد، مردان همیشه مسلح صلح را به دلیل جنایت هایی که مرتکب شده، خون هایی که ریخته و فجایعی که آفریده اند، مورد پرسش و بازخواست و مؤاخذه و محاکمه قرار دهد.

بنابراین، نخستین قربانی این روند، عنصر عدالت است؛ عدالتی که بعضا ۴۰ سال است که قربانیان جرایم جنگی و جنایت علیه بشریت مردان مسلح صلح از گلبدین تا سراج الدین، از آن گریخته و از داوری بی رحم و بی ملاحظه آن، در امان و برکنار مانده اند.

سیاست های رسمی دستگاه های سیاسی حاکم بر کابل از ده ها سال پیش به اینسو، بی تردید، نقشی کلیدی در آسیب زدن و پیشگیری از تحقق و برگزاری عدالت در این زمینه داشته است.

تنها درسایه چنین سیاستی است که صلح با گلبدین حکمتیار و سراج الدین حقانی هم توجیه پذیر میگردد و دولت بی توجه به حجم سنگین پرونده های جنایی و کیفری مرتبط با اعمال و رفتارهای جنایتکارانه این افراد، همچنان از صلح سازشکارانه ای حمایت می کند که ثمره آن، چیزی جز مصونیت قضایی رهبران تروریزم بین المللی نبوده و نخواهد بود.

شرایطی که به تازگی بار دیگر از زبان سراج الدین حقانی؛ رهبر شبکه مخوف حقانی و معاون رهبر طالبان، بیان شده نیز پیش از آنکه بیانگر عزم راسخ و قاطع رهبران تروریزم، برای گفتگوهای صلح باشد، به سخره گرفتن تمامی اصولی است که دولت کنونی افغانستان، آن را جزو دستاوردهای غیر قابل عدول و معامله خویش می شمارد و در روند گفتگوهای صلح، سازش بر سر آنها را مردود می داند. بنابراین هم رهبران جریان های تروریستی می دانند که گفتگویی که با شرایط غیر عملی مانند این، به پیش برده شود، نتیجه ای در پی نخواهد داشت و هم دولتمردان کابل، پیشاپیش از نتایج هواخواهی افراطی خود از این روند شکست خورده، آگاهی دارند؛ اما هرکدام برای مصرف داخلی و نیات و اهداف خاص خود که هرچیزی هست به جز صلح، به تکرار و استمرار این وضعیت، نیاز دارند؛ وگرنه همه می دانند که صلح با مردان مسلح و تفنگ به دستی مانند گلبدین و سراج الدین، بیشتر یک شوخی سیاسی است تا واقعیتی معقول و قابل تحقق.
محمدرضا امینی- خبرگزاری جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین