۰

پیمان با مردم، پیمانه با حکمتیار؟

نرگس اعتماد
چهارشنبه ۲۹ ثور ۱۳۹۵ ساعت ۲۱:۵۵
جناب دوکتور عبدالله باید روشن کند که آیا غذا خوردن با حکمتیار به معنای پیمان بستن با مردم و پیمانه زدن با دشمن مردم نیست؟!
پیمان با مردم، پیمانه با حکمتیار؟


عبدالله عبدالله؛ رئیس اجرایی می‌گوید حاضر است، برای منافع ملی افغانستان با گلبدین حکمتیار؛ رهبر حزب اسلامی، روی یک سفره غذا بخورد.
او در مصاحبه ای با بی بی سی در پاسخ به این سؤال که دوستان نزدیکش به ویژه حزبی که از آدرس آن در انتخابات حضور داشت، از بازگشت آقای حکمتیار نگران هستند، پاسخ شما برای رفع نگرانی‌های دوستان تان و مردم چیست؟ گفته است که هر قدمی که به کاهش تشنج و تنش در افغانستان کمک کند، به صورت کل استقبال می‌شود.
او می‌گوید که در گذشته زمانی که آقای حکمتیار به دولت اسلامی افغانستان پیوسته بود، فرصتی برای خوردن غذا در یک سفره با او نداشته است؛ اما اگر این فرصت پیش بیاید، چیز بدی نیست.
وی تاکید می‌کند زمانی که منافع کشور مطرح باشد، منافع شخصی جلو راه منافع کلان را نمی گیرد.
او تایید می کند که پیوستن آقای حکمتیار به صلح، تاثیری که تمام وضعیت را در این کشور دگرگون بسازد، نخواهد داشت؛ اما امیدوار است که کسانی دیگر و گروه های دیگر از او بیاموزند و ترجیح بدهند که وارد گفتگوهای صلح شوند.

در این شکی نیست که در مقاطعی از تاریخ، وضعیت به گونه ای قرار می گیرد که دشمنان دیروز، ناگزیر می شوند به دلیل منافع و مصالح بزرگتری، قرار دوستی بگذارند و به تعبیر آقای عبدالله، روی یک سفره غذا بخورند؛ اما به نظر نمی رسد در مورد گلبدین حکمتیار، چنین اجبار و الزام تاریخی، به وجود آمده باشد.

آقای حکمتیار نه دیگر می تواند تهدیدی جدی علیه امنیت کشور به حساب آید و نه از رهگذر سال ها جنایت و کشتار و خون ریزی و ویرانگری و ترور و آدم کشی و مواضع فرقه گرایانه قومی و مذهبی اش، شایسته است که بدون آنکه مجبور باشد در قبال مردم و تاریخ افغانستان، پاسخ بگوید، به امتیازات بزرگ سیاسی دست پیدا کند.

اینکه آقای عبدالله با اشتیاق و آرزومندی می گوید حاضر است با گلبدین حکمتیار، روی یک سفره غذا بخورد، لزوما به معنای آن نیست که مردم افغانستان نیز چنین آرزویی داشته باشند.

حکمتیار اگرچه اکنون به یک مهره سوخته تبدیل شده و روزگار تلخ افول و سقوط سیاسی و نظامی اش را تجربه می کند؛ اما پیش از این، فصلی طولانی از تاریخ افغانستان را به سیاهی کشانده و به خون آغشته کرده است.

رویکرد جاه طلبانه آقای حکمتیار، بی تردید یکی از موانع جدی توسعه سیاسی و مصادره بی رحمانه دستاوردهای درخشان جهاد بی مانند مردم افغانستان در برابر ابرقدرت های متجاوز و اشغالگر جهان، از سوی سازمان های استخباراتی و جاسوسی کشورهای خارجی بوده است.

او در برابر مردم افغانستان، مسؤول است و در این زمینه، نه آقای عبدالله و نه هیچ شخص حقیقی یا حقوقی دیگری، حق ندارد به نمایندگی خودخوانده از جانب مردم افغانستان، به او برائت بدهد و او را تطهیر و تبرئه کند.

اینکه امروزه او حاضر شده است پس از بیش از چهار دهه، تفنگ ازکار فتاده اش را بر زمین بگذارد و به روند صلح بپیوندد، چیزی از بار سنگین جنایت هایی که مرتکب شده است، نخواهد کاست.
در این زمینه چه تفاوتی میان او و ملا عمر و ملامنصور و حقانی ها وجود دارد؟
آیا حزب اسلامی در طول این سال ها علیه همه دولت های حاکم بر کابل، نجنگیده است؟

از جانب دیگر، چه تضمینی وجود دارد که حکمتیار سال ۹۵ شخصیتی متفاوت با افکار و ذهنیت ها و ایده هایی متفاوت از حکمتیار سال های گذشته باشد؟

همچنین آقای عبدالله که در جریان جنبش اعتراضی توتاپ، روزه سکوت گرفت و پس از راهپیمایی عظیم روز دوشنبه، روزه سکوتش را در هواداری از مواضع اشرف غنی شکست، اینک که آرزو دارد با حکمتیار روی یک سفره غذا بخورد، باید به مردمی که تا دیروز برای گدایی آرای شان، لباس هزارگی پوشیده بود و کوچه به کوچه همان بامیانی را که امروز مانع از رسیدن روشنایی به آن می شود، می رفت، باید روشن کند که آیا ضمن آرزوی غذا خوردن با گلبدین، از پیام مسموم و تفرفه انگیز و نفرت بار او بر علیه هزاره ها و شیعیان افغانستان که در سال ۹۲ منتشر شد نیز هواداری می کند یانه.

شاید آقای عبدالله به دلیل مشغله های فراوان سیاسی و اداری، متن و محتوای آن پیام زهرآگین را فراموش کرده باشد؛ اما محض یادآوری باید گفت که در بخشی از آن پیام، با اشاره به اختلاف کوچی ها و هزاره ها آمده بود:"آنروز فراخواهد رسید که مردم مظلوم افغانستان برای احقاق حقوق غصب شده شان کمر ببندند و در آن زمان ]هزاره ها و شیعیان[ در هیچ گوشه کشور پناهگاهی برای خود نخواهند یافت. بعضی از آنها به ایران فرار خواهند کرد و ایران هم با آنها سلوک وحشیانه و بیرحمانه خواهد کرد."

آقای عبدالله باید روشن کند که آیا غذا خوردن با حکمتیار به معنای پیمان بستن با مردم و پیمانه زدن با دشمن مردم نیست؟!

نرگس اعتماد - خبرگزاری جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین