ارزگان روی گسل سقوط

یک نماینده مردم ارزگان در مجلس نمایندگان نسبت به وضعیت بد امنیتی در این ولایت هشدار داده و گفته است که اگر نهادهای امنیتی به وضعیت این ولایت، توجه نکند، ارزگان به دست طالبان سقوط خواهد کرد.
عبیدالله بارکزی در نشست روز چهارشنبه مجلس نمایندگان گفت:"سی و هفت روز می شود که راه های مواصلاتی ولایت ارزگان به ویژه راه قندهار به این ولایت، کاملا از سوی طالبان مسدود شده است و مردم و نیروهای امنیتی در وضعیتی بدی به سر می برند".
آقای بارکزی خطاب به رییس مجلس افزود: زمانی که راه های مواصلاتی مسدود باشد، شما فکر کنید که مردم در چه حالت به سر می برند؟
بارکزی تصریح کرد: به همین دلیل به قطعات نیروهای امنیتی نیز کمک رسانی صورت نگرفته و حکومت مرکزی نیز به این مساله توجه ندارد. شهیدا و زخمیان نیروهای امنیتی نیز انتقال داده نمی شوند.
او از مجلس نمایندگان خواست، بر حکومت فشار وارد کند تا به وضعیت امنیتی ولایت ارزگان توجه جدی کند.

وضعیت امنیتی در ارزگان در سال های اخیر، هیچگاه نرمال نبوده است. ترور مبهم چند فرمانده ارشد پولیس این ولایت در کابل و ارزگان، نمونه هایی بارز از وضعیت پیچیده ای است که ارزگان سالهاست با آن، دست و پنجه نرم می کند.

در این میان، به نظر می رسد حکومت مرکزی -همانگونه که نماینده ارزگان در مجلس نمایندگان، مدعی شده است- توجهی جدی نسبت به امنیت رو به وخامت این ولایت ندارد و این امر، مشکل امنیتی در ارزگان را چندین برابر افزایش داده است.

ترور فرماندهان و چهره های برجسته ضد طالبان در این ولایت، نشانگر آن است که وضعیت ناپایدار و نامطمئن جاری در آن ولایت، ریشه در زد و بندهای پیچیده ای دارد که کمابیش وضعیت امنیتی سراسر افغانستان را تحت تاثیر قرار داده است.

به بیان دیگر، وضعیت امنیتی حاکم بر ارزگان، تابعی از وضعیت امنیتی پیچیده ای است که در سراسر کشور، جریان دارد و همین امر، معضل امنیت در افغانستان را به مساله ای چندبعدی و بغرنج تبدیل کرده است؛ مساله ای که از نبود راهبرد حکومت مرکزی تا نفوذ عوامل حامی تروریزم در درون دولت را در بر می گیرد.
بنابراین مساله فقط ارزگان نیست. این امنیت افغانستان است که قربانی یک پرونده پیچیده و مبهم می شود.

اگر از این زاویه به وضعیت امنیتی ارزگان، نگریسته شود، انتظار نمی رود حکومت مرکزی برای آن، تدبیری درازمدت و ریشه ای اندیشه کند؛ زیرا این همان چیزی است که پیش از این، در مواردی مانند امنیت قندوز، غزنی و... هم مورد آزمون قرار گرفت و نتیجه ای در پی نداشت.

این وضعیت در واقع بخشی از هزینه های سنگینی است که مردم افغانستان در قبال سیاست های پرسش برانگیز و دوپهلوی دولت مرکزی در زمینه مبارزه با تروریزم، تامین امنیت و استراتژي سازشکارانه صلح با تروریست ها می پردازند.

به این ترتیب، ارزگان هم می تواند مانند قندوز، غزنی، نورستان، بدخشان، بخش هایی از تخار و...، به آسانی قربانی یک رویکرد مبهم و پرسش برانگیز و پیچیده شود؛ بی آنکه حکومت مرکزی از این رهگذر، کمترین فشاری احساس کند یا مسؤولیتی را بر عهده بگیرد.

حکومتی که به راحتی از کنار بدنامی سقوط ۷۲ ساعته شهر استراتژیک قندوز گذشت و یا پس از هر رویداد خونین و فاجعه بار تروریستی، تنها به یک محکومیت ساده، اکتفا کرد و همچنان به مسیر خود برای سازش و آشتی با تروریست های خون آشام، ادامه داد، می تواند روی گسل سقوط قرار داشتن ارزگان را نیز برتابد.

اینکه گزینه های حکومت برای مدیریت سمت های حساس و مهم امنیتی از چند چهره معلوم الحال، فراتر نمی رود، خود نشانگر آن است که هیچ اراده ای برای تغییر در راهبرد و رویکرد اداره کشور در حوزه امنیت در دستور کار حکومت مرکزی قرار ندارد و این بی تردید، آینده امنیتی تاریک و پیچیده ای را فراراه کشور و شهروندان، از قندوز تا قندهار و از ارزگان تا بدخشان قرار می دهد.

در این میان، از مجلس نمایندگان نیز هیچ انتظاری وجود ندارد؛ مجلسی که سال هاست از انفعال، سوء مدیریت، بی برنامگی و فساد رنج می برد و عدم حضور بخش بزرگ اعضای آن در جلسات رسمی، نشانگر میزان تعهد، مسؤولیت پذیری، اثرگذاری و نقش آفرینی آنها، در عرصه مدیریت کلان کشور است!
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور