غنی در راه پاکستان؛ دومین سفر برای نخستین هدف

اشرف غنی می گوید که سیاست دولت افغانستان در قبال پاکستان واضح و روشن است.
آقای غنی در یک نشست خبری در کابل گفت که وی بارها به وضاحت تاکید کرده که افغانستان و پاکستان در یک جنگ اعلام نشده قرار دارند.
وی خاطرنشان ساخت که مساله مهم برای تامین امنیت افغانستان، صلح میان افغانستان و پاکستان است.
به گفته غنی، سیاست های افغانستان در قبال پاکستان سبب شده تا منابع تمویل تروریزم و حقایق جنگ افغانستان برای همه جهانیان معلوم شود.
رییس جمهور گفت که رابطه افغانستان و پاکستان همانند رابطه دو نوجوان نیست که هر ساعت تغییر کند؛ بلکه سیاست و موقف افغانستان واضح و روشن بوده و است.
وی گفت که افغانستان دروازه صلح را به روی کسانی که می خواهند به این پروسه بپیوندند باز نگه خواهد داشت.

او در مورد سفرش به پاکستان به هدف اشتراک در نشست کشورهای قلب آسیا گفت که محور گفتگوهای این نشست، افغانستان بوده و او باید در آن اشتراک کند.

اما این همه ماجرا نیست. در این تردیدی نیست که نشست قلب آسیا برای افغانستان است؛ اما آنچه نشست آتی را نسبت به نشست های مشابه در گذشته متمایز می کند، حاشیه مهم تر از متن آن است.

قرار است در این نشست، یکبار دیگر سران دولت های اسلام آباد و کابل، رو به روی هم بنشینند و در باره روابط دوجانبه، مبارزه با تروریزم و چالش هایی که روابط دو همسایه را تهدید می کند، سخن بگویند.

این رویداد تقریبا بر کلیت نشست قلب آسیا در اسلام آباد، سایه انداخته است؛ همان گونه که نشست اشرف غنی؛ رییس جمهور افغانستان و نواز شریف؛ نخست وزیر پاکستان در حاشیه کنفرانس جهانی تغییرات آب و هوایی در پاریس، بر مشارکت و نقش افغانستان در این کنفرانس بین المللی، سایه انداخت و آن را تحت شعاع قرار داد.

با این حساب، آیا این بار اتفاق مهم و بی سابقه ای در دیدار رهبران دو کشور همسایه در اسلام آباد رخ خواهد داد؟
این یک انتظار صرف است؛ بی آنکه تضمینی معتبر و قوی برای تحقق آن وجود داشته باشد.

آقای غنی می گوید مواضع افغانستان در قبال پاکستان همان است که بارها اعلام شده است. منابع تامین مالی تروریزم و حقایق جنگ افغانستان از دید او در پرتو همین موضع گیری های شفاف و صریح کابل در این زمینه، برای جهانیان روشن گشته است. افغانستان و پاکستان در جنگ قرار دارند؛ جنگی که به اعتقاد او، اعلام نشده است...
اینها رؤوس موضع گیری های کابل در قبال اسلام آباد است.

در این میان، پاسخی که اسلام آباد باید به این موضع گیری ها بدهد، مهم است؛ پاسخی که غالبا یا اساسا داده نمی شود و یا با پنهانکاری، تزویر و تظاهر و دروغ یا اتهامات و ادعاهای مضحک متقابل همراه است.

با این پیشفرض، آقای غنی در سفر کنونی اش به اسلام آباد، چه کار و ابتکار تازه ای باید ارائه دهد تا بتواند پاکستان را در قبال مسایل یادشده، مسؤولیت پذیرتر سازد؟

این همان پرسشی است که آقای غنی باید در نشست خبری اخیر خود در کابل به آن پاسخ می داد؛ زیرا همه از موضع افغانستان در قبال پاکستان و واکنش پاکستان به این موضع، خبر دارند.

آقای غنی باید توضیح می داد که دومین سفر برای یک هدف، با چه پیام و ابتکار تازه ای همراه خواهد بود و از آنسو، چه رهاورد قابل قبولی در پی خواهد آورد؟

تنها در این صورت است که می توان سقف انتظارات از دومین سفر غنی به پاکستان را به گونه معقول، تعیین کرد؛ در غیر این صورت، اگر فقط بحث تعداد و تکرار سفرها باشد، حامد کرزی رکورددار این مسابقه بی بنیاد و بی نتیجه است.

او نزدیک ۲۰ بار به پاکستان رفت؛ اما هربار با دست خالی بازگشت. تجربه ای که اشرف غنی هم دست کم یکبار آن را چشیده و کشیده است.

اما حد اقل انتظاری که از او می رود این است که اذعان کند که دروازه های صلح افغانستان، برای ابد به روی دشمنان افغانستان به شمول پاکستان باز نخواهد بود؛ زیرا بر بنیاد یک برداشت، تا زمانی که دشمنان تصور کنند این دروازه همیشه باز است، هرگز تن به سازش و صلح نخواهند داد و آن را به حساب ضعف و نیاز کابل خواهند گذاشت.
صلح باید مقتدرانه و عزتمندانه، از موضع قدرت و در شرایطی کاملا برابر باشد.

عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور