سناریوی داعش؛ اتمر متهم شد

ظاهر قدیر؛ معاون اول مجلس نمایندگان که از حدود سه ماه به اینسو در ننگرهار علیه داعش می جنگد، مدعی شد که حنیف اتمر؛ مشاور امنیت ملی رییس جمهور از پروژه داعش در کشور به ویژه در ننگرهار حمایت می کند.
ظاهر قدیر که در نشست عمومی روز دوشنبه این مجلس صحبت می کرد گفت:"اسناد دارم که حکومت مستقیما در ایجاد داعش دست دارد. مسؤولین خط اول داعش در کابل زندگی می کنند و در وزارت ها و سفارت ها چکر می زنند. مشاور رییس جمهور افغانستان را قبضه کرده است".
آقای قدیر افزود: در ننگرهار نیز داعش و طالب در موترهای دولتی رفت و آمد می کنند و حال که مردم برعلیه این پروژه برخاسته اند، نیروهای امنیتی از آنان حفاظت می کنند؛ نه خود عملیات می کنند و نه مردم را می گذارند که داعش را نابود کنند.
عصمت الله شینواری؛ دیگر نماینده ننگرهار نیز گفت:"مهاجرینی که از پاکستان آمده اند، شبانه بر پاسگاههای نیروهای امنیتی حمله می کنند".

آنچه از سوی ظاهر قدیر و عصمت الله شینواری مطرح شده، ادعاهای سنگین و تکان دهنده ای است که اگر اثبات شود ارکان مهم دولت مرکزی را خواهد لرزاند.
روشن است که در این مقطع، هیچ چیزی قطعی و ثابت شده نیست؛ اما این لزوما از دولت مرکزی به ویژه ریاست جمهوری، سلب مسؤولیت نمی کند.
واقعیت این است که بر پایه سخنان تازه ظاهر قدیر، حنیف اتمر؛ مشاور امنیت ملی رییس جمهور غنی «متهم» است؛ متهم به دست داشتن در ایجاد، گسترش و حمایت از گروه ترویستی داعش در ننگرهار.

تواب غورزنگ؛ سخنگوی حنیف اتمر، ادعاها و اتهامات مطرح شده از سوی آقای قدیر را رد کرده و آن را به تلاش های او برای جلب منابع مالی و تسلیحاتی برای «ملیشه های خود» به قیمت مغشوش کردن اذهان عمومی، متهم کرده است.

با این حساب، هیچکس در این مرحله قادر نیست میان سخنان ظاهر قدیر و تواب غورزنگ، داوری کند حق و ناحق را مشخص سازد؛ اما این نیز قابل پذیرش نیست که اتهام با اتهام پاسخ داده شود؛ زیرا این امر، افکار عمومی را بیشتر از پیش، مغشوش و مشوش می سازد و نوعی سوء ظن را در نگاه مردم نسبت به مجلس و حکومت به وجود می آورد.

ادعاهای هریک از طرف های دعوا باید به صورت جدی مورد پیگرد و ارزیابی حقوقی و قانونی قرار گیرد.
در شرایط حاد و حساسی که امروز افغانستان قرار دارد، هریک از این ادعاها می تواند شرایط جاری را دگرگون کند.

در این تردیدی نیست که داعش یک پروژه مخوف و پیچیده است. این پروژه از پشتوانه های نیرومندی برخوردار است. قدرت هایی هستند که از خارج کشور، برای ریشه دواندن این گروه در افغانستان، تلاش، برنامه ریزی و سرمایه گذاری می کنند؛ اما نفوذ و قدرت گیری این نیروی تروریستی و هر نیروی تروریستی دیگری بدون وجود زمینه های سیاسی، اجتماعی و امنیتی داخلی، امکان پذیر نیست.

ننگرهار، جزیره ای جداافتاده از کلیتی به نام افغانستان نیست. دولت مرکزی و شورای امنیت ملی اگر وجود دارد باید به وضعیت حاکم بر مناطق خاصی از این ولایت، رسیدگی آنی کند.

چرا به تروریست های داعش یا هر گروه دیگری اجازه داده می شود که با فراغ بال و آرامش خاطر، ریشه های نحس خود را در سرزمین افغانستان، بگسترانند و دامنه فعالیت های ضد امنیتی خود را روز به روز گسترش دهند.

چه چیزی ننگرهار را به بهشت امن داعش بدل کرده است؟
اینکه روزانه چند نفر از اعضای داعش کشته یا بازداشت می شوند، کافی نیست. هسته های اصلی این گروه ترویستی در شینوار، اچین و پچیراگام باید مورد حملات کوبنده نیروهای داخلی و خارجی قرار گیرد.

حنیف اتمر حتی اگر اتهام هایی که ظاهر قدیر بر او وارد کرده، از بنیاد باطل باشند، به عنوان مشاور امنیت ملی رییس جمهوری و کسی که یکی از بحث انگیزترین پیمان های نظامی را با ابرقدرتی مانند امریکا امضا کرده است، مسؤولیت دارد تا به اوضاع جاری در ننگرهار و سایر نقاط کشور رسیدگی کند.

او باید نیروهای امریکایی را بر پایه پیمانی که با آنها امضا کرده، ملزم کند مقر استقرار و فعالیت هسته های داعش در ننگرهار را بمباران کنند. چرا امریکا در مورد عراق و سوریه، هر روز یک ائتلاف تازه ایجاد می کند؛ اما در قبال اوضاع امنیتی افغانستان، با وجود داشتن ده ها پایگاه نظامی، هزاران سرباز و چندین پیمان امنیتی و سیاسی، سکوت اختیار کرده است؟

آقای اتمر باید به این پرسش، پاسخ دهد.
چرا خود آقای اتمر در برابر وضعیت امنیتی کشور، از سقوط قندوز تا گروگانگیری ها و نسل کشی های زابل و اعتراضات کابل و تا رخدادهای خطرناک امنیتی که در سکوت در ننگرهار و غزنی و هلمند و بدخشان و... جریان دارد، روزه سکوت گرفته و موضع نمی گیرد؟
محمدرضا امینی- خبرگزاری جمهور