۰

اگر افغان نیستید از افغانستان بروید!

عبدالمتین فرهمند
يکشنبه ۱۵ سنبله ۱۳۹۴ ساعت ۱۵:۵۸
اگر افغان نیستید از افغانستان بروید!


عده ای از افغان ها در کابل، با شرکت در یک تجمع اعتراضی از دولت خواستند که کلمه 'افغان' در شناسنامه های الکترونیکی درج شود. این افراد علیه اشرف غنی و عبدالله عبدالله شعار دادند.
معترضان از مقابل مسجد عیدگاه تا میدان پشتونستان راهپیمایی کردند و با صدور قطعنامه‌ای تهدید کردند که اگر به خواست‌ آنها توجه نشود، به تظاهرات خود ادامه خواهند داد.
قبل از این در مجلس نمایندگان با درج کلمه افغان در شناسنامه های الکترونیک به این دلیل مخالفت شده بود که گروهی آن را مختص به یک قوم خاص در افغانستان می دانستند.
این گردهمایی از سوی اسماعیل یون؛ چهره قومگرا و رئیس تلویزیون خصوصی ژوندون راه اندازی شده بود و در آن شماری از سیاستمداران قومگرا از جمله انوارالحق احدی، عبدالستار سعادت؛ رئیس کمیسیون شکایات انتخاباتی افغانستان، ضیاءالحق امرخیل؛ رییس پیشین دبیرخانه کمیسیون انتخابات و عبدالواحد طاقت؛ شرکت داشتند.
ماهیت این صف بندی ها، هویت کسانی که در رأس این جریان ها قرار دارند را نیز به خوبی مشخص می کند.
به عنوان نمونه در همین مورد اخیر، می توان به اسماعیل یون، ضیاءالحق امرخیل، انوارالحق احدی، ستار سعادت، عبدالواحد طاقت و شکریه بارکزی اشاره کرد.
آنها برای همه مردم افغانستان چهره های شناخته شده ای هستند. اگر آنها از درج کلمه «افغان» در تذکره های الکترونیکی حمایت نکنند، جای تعجب دارد؛ اما گردهمایی و هشدار و مرده باد و زنده بادشان در حمایت از این طرح، هرگز مایه شگفتی نیست.
حضور همین چهره ها در صف حامیان درج واژه «افغان» در تذکره های برقی همه چیز را توضیح می دهد.
این حضور البته هیچ حقیقتی را تغییر نمی دهد؛ بلکه بالعکس، ادعای کسانی را تقویت می کند که می گویند اطلاق این کلمه به همه شهروندان و ساکنان افغانستان، یک جفای تاریخی و تحمیل یک انحراف آشکار بر سایر اقوام است و آن را مایه نفاق و دوگانگی در میان مردم افغانستان می دانند. شعارِ «چی افغان نه یی ز ما هیواد نه ووخه» و شعارهای مشابه دیگر که در رد سایر مردم افغانستان سر داده شد، بیانگر دیدگاه تنگ نظرانه عده ای کوردل است و این باعث بیداری بیشتر مردم در قبال دیدگاههای تنگ نظرانه می شود.
فرض کنیم، این ادعای مخالفان درج کلمه «افغان» کاملا بی پایه و اساس است؛ اما این سؤال به قوت خود باقی است که اگر چنین نیست، مدعای محوری کسانی مانند اسماعیل یون و امرخیل و طاقت و سعادت و بارکزی و... چیست؟
آیا آنها واقعا برای وحدت و هویت ملی مردم افغانستان، تلاش می کنند؟ اگر چنین است پس چرا صرفا بر درج کلمه «افغان» اصرار دارند و چرا در این میان، تنوع و رنگارنگی و تکثر قومیتی در افغانستان را انکار می کنند و هویت و ملیت اقوام دیگر را نادیده می گیرند؟
شکریه بارکزی در یکی از واکنش های زنانه اش با قاطعیتی مضحک گفته است که هرکس نمی خواهد «افغان» باشد از افغانستان خارج شود! برخی از گردانندگان تظاهرات هم چنین باور دارند که اگر افغان نیستید از افغانستان بروید!
این شاید قوی ترین استدلال طرفداران درج کلمه «افغان» در تذکره های الکترونیکی است؛ اما این استدلال ریشه ها و پیشینه های نیرومند تاریخی نیز دارد.
شکریه بارکزی و اسماعیل یون و ستار سعادت نه نخستین کسان هستند که اینگونه با قاطعیت، تکلیف سایر شهروندان را مشخص می کنند و نه آخرین آن خواهند بود.
پیش از آنان امیر آهنین عبدالرحمن خان و چندین شاه و سلطان و ظل الله دیگر نیز چنین موضع و دیدگاهی داشتند.
یون و احدی و شکریه و طاقت، حتی در دوران معاصر نیز در طرح این موضع، تنها نیستند. در کنار آنان، گلبدین حکمتیار؛ رهبر حزب اسلامی، ملاعبدالمنان نیازی و سایر رهبران مهم طالبان و امرخیل و تره خیل و  قرار دارند.
آنها در واقع هیچ استدلال دیگری در این زمینه ندارند؛ جز آنکه به سرعت و با قاطعیت، به مخالفان شان فرمان خروج از افغانستان و نفی بلد و سلب تابعیت می دهند.
اما این ترفندی نیست که بیش از این بتواند جواب دهد. عصر قتل های دسته جمعی و کوچ های اجباری و انحصار بلامنازع قدرت دولتی، به پایان رسیده است.
تذکره های الکترونیکی یا همانگونه که در پارلمان تصویب شده، توزیع خواهد شد و یا همچنان در گرو دو صف در دو سوی این ماجرا باقی خواهد ماند و تاریخ توزیع آن بارها به وسیله اشرف غنی، به تعویق خواهد افتاد.
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *


حداد از شهر کابل
به نظر من باید نام کشور طی یک رای گیری یا رفرندم تشخیص وتعین شود. در غیر آن درج کلمه افغان در آینده مشکل آفرین خواهد شد.
پربازدیدترین