پاکستان خبر مرگ ملاعمر را چند فروخت؟

منابع دولت افغانستان تایید کرده اند که ملاعمر؛ رهبر طالبان، سه سال پیش مرده است و این خبر را پاکستان در اختیار افغانستان قرار داده است.
پیش از این محاذ فدایی؛ گروهی منشعب از طالبان ه با داعش بیعت کرده، مدعی شده بود که ملاعمر دوسال پیش کشته شده است؛ خبری که از سوی سخنگویان طالبان، قویا تکذیب شد.
در رویدادی دیگر،‌ امریکا ۳۳۶ میلیون دالر به حکومت پاکستان داده تا در مبارزه علیه طالبان در افغانستان کمک کند.
یک مسؤول بانک مرکزی پاکستان به خبرگزاری فرانسه گفته است که امریکا با این پول ذخیره اسعار خارجی پاکستان را به حداقل ۱۹ میلیارد دالر بالا برد.
در سال مالی جاری، پاکستان قرار است حد اقل یک و نیم میلیارد دالر از امریکا به دست آورد. پاکستان تقریبا هرسال به همین میزان پول از امریکا به دست می آورد که از سال ۲۰۰۱ به این سو بیش از ۱۳ میلیارد دالر از امریکا گرفته است.
همچنین خبرگزاری آسوشیتدپرس از قول دو مقام بلندپایه پاکستانی نوشت که حکومت افغانستان و طالبان در جمعه آینده بازهم مذاکرات صلح را در پاکستان ادامه می دهند.
با این حال، همزمانی اعطای این بسته مالی امریکا به پاکستان با روند صلح میان دولت افغانستان و گروه طالبان به میزبانی پاکستان و همچنین تایید رسمی خبر مرگ ملاعمر؛ رهبر این گروه، این شک و پرسش ها را ایجاد کرده است که انگیزه پاکستان از اعلام خبر مرگ ملاعمر پس از سه سال و در زمان کنونی چیست؟ آیا این خبر با مذاکرات صلح طالبان و دولت افغانستان ارتباطی دارد؟ نقش بسته های مالی امریکا در ترغیب پاکستان به اعلام خبر مرگ ملاعمر چه بوده است؟ و...
روشن است که با توجه به رفتارشناسی پاکستان و امریکا و حتی حکومت افغانستان در زمینه های صلح و جنگ در افغانستان، هیچ پاسخ قاطع و صریحی در خصوص مسایل مطرح شده وجود ندارد؛ زیرا هیچکس نمی داند آنچه از پس پرده شعبه صلح و جنگ افغانستان بیرون می آید، چه سازوکاری دارد و چه مسیرها و مکانیزم هایی را پشت سر می گذارد.
در عین حال، این حقیقت را نیز نمی توان نادیده گرفت که پاکستان و در آنسو امریکا و اخیرا نیز چین از بازیگران اصلی و مهم روند صلح جاری میان حکومت اشرف غنی و نمایندگان طالبان هستند؛ روندی که به نظر می رسد نسبت به دوره کرزی با جدیت بیشتری دنبال می شود و ظاهرا دوطرف، تحت فشار یا داوطلبانه تاکنون نسبت به آن تعهد و پایبندی نشان داده اند.
با این حساب، بسیار ساده لوحانه است اگر تصور کنیم که پاکستان به عنوان میزبان و تسهیل کننده اصلی این دور از گفتگوها و کشوری که سال ها بر وضعیت امنیتی افغانستان، اشراف و سلطه داشته و در واقع، ماشین جنگی طالبان با انرژي سازمان های جاسوسی و دستگاه های نظامی و مالی پاکستان راه برده می شده و می شود، از این دور از مذاکرات و در قبال آنچه در این خصوص انجام می دهد، هیچ چشمداشتی نداشته باشد و همه این گام ها را بر پایه دروغ هایی که در نشست های خبری و اظهار نظرهای رسانه ای مقامات رسمی گفته می شود، صرفا به منظور حسن همجواری و برقراری صلح و ثبات واقعی و دایمی در افغانستان انجام دهد.
پاکستان با وجود آنکه یک قدرت اتمی است؛ اما کشوری فقیر با جمعیت انبوه است که منابع اقتصادی آسیب پذیری دارد؛ بنابراین، برای پیشبرد امورات خود نیازمند بسته های مالی قدرت های جهانی است و تروریزم و طالبان و بازی های صلح و جنگ آن نیز یکی از مهم ترین و درآمدزاترین منابع اقتصادی آن کشور محسوب می شود.
پاکستان در طول ۱۴ سال گذشته، در یک بازی دوگانه، هم از محل عبور کاروان های تدارکاتی ناتو، روادید دریافت می کرد و همچنین با جذب میلیاردها دالر ثروت به بهانه کمک به مبارزه با تروریزم در قبال واگذاری حریم هوایی و پایگاه های نظامی خود به امریکا، پول فراوانی نصیب می شد و هم در بدل میزبانی از گروه های تروریستی و راه بردن ماشین جنگ و ترور و آدمکشی و ناامنی در افغانستان، به منابع مالی هنگفتی دسترسی داشت.
با این حساب، روشن است که در بدل کلید زدن روند صلح و حاضر کردن نمایندگان گروه تروریستی طالبان به پای میز مذاکره و اخیرا نیز پرده برداری از مرگ یکی از مخوف ترین و مبهم ترین شخصیت های تروریستی در منطقه و جهان، به منافع مهمی در عرصه های سیاسی، امنیتی و مالی رسیده است؛ منافعی که روشن نیست به جز امریکا چه کشورهای دیگری آن را تامین کرده اند.
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور