هدف مهم عربستان از حمله بر یمن چیست؟

شبحی، دم در است: شبح برادرکشی در جهان اسلام. آن‌که می‌خواهد دامن مان را بدین لکه ننگ بیالاید، رهبران عربستان سعودی است. طوری که همه در جریان هستند به دنبال تسلط حوثی‌ها بر یمن، عربستان سعودی تلاش‌هایی را سازمان‌دهی کرده است تا بحران آن کشور را رنگ و بوی فرقه‌ای داده و از میان کشورهای عربی و ترکیه، ائتلافی را برای سرکوب قیام مردمی جنبش انصارالله ایجاد کند. گفته می‌شود تا هنوز ده‌کشور عربی به این ائتلاف پیوسته‌اند و ترکیه و پاکستان نیز وعده همکاری داده‌اند.
نیت ریاض از تبلیغ و ترویج تفکر شیعی‌ستیزی بر همگان هویدا است. ریاض، نه دغدغه اسلامیت دارد و نه پروای اهل سنّت. سکوت ننگین آن کشور در برابر نسل‌کشی‌های مداوم فلسطینی‌های مسلمان و سنی‌مذهب توسط رژیم صهیونیستی اسرائیل، خود گواهی است بر این مدعا.
بنابراین، من به صراحت گفته می‌توانم که تشیع‌ستیزی عربستان سعودی، ریشه در جایی دیگری دارد: در ساختار استبدادی نظام سیاسی آن کشور. عربستان سعودی، یکی از کشورهای است که هنوز در قرن بیست و یکم - در عصری که دموکراسی و مردم‌سالاری مشروعیت جهانی یافته و حتا مستبدانی مانند کریموف در ازبکستان، کسی که هیچ‌گونه باوری به ارزش‌های دموکراتیک ندارد، انتخابات‌ فرمایشی برگزار می‌کنند تا حداقل خود را دموکرات نشان بدهند با سیستم شاهی مطلقه اداره می‌شود. گفته می‌شود همین اکنون نزدیک به ۷۰۰۰ شیخ دودمان سلطنتی آل سعود بر جمعیت ۲۵ میلیونی آن کشور حکم‌رانی می‌کند و علاوه بر قدرت سیاسی، ثروت‌های نجومی از بابت فروش نفت و گاز در اختیار دارند.
پاسداری از این‌همه قدرت و ثروت، نیاز به دشمن‌تراشی دارد. دودمان سلطنتی آل سعود می‌دانند که بقای سلطنت‌ شان وابسته به ترسانیدن مردم از یک دشمن است: از یک دشمن فرضی و موهوم. آن‌ها این تجربه را از سایر خودکامگان تاریخ آموخته‌اند.
تمام خودکامگان تاریخ، از هیتلر و موسولینی و استالین گرفته تا صدام حسین برای بقای حکومت استبدادی خود از دشمن‌تراشی سود می‌جسته‌اند و شهروندان شان را از "بربرها" می‌ترسانده‌اند. دشمن‌تراشی به قول ساموئل هانتینگتون، "دشمنی‌های داخلی را از بین می‌برد" و شورش‌های مردمی را سرکوب می‌کند و توجه مردم را از مسایل داخلی به دشمن فرضی معطوف می‌سازد. شیعه‌هراسی را که عربستان سعودی تبلیغ می‌کند نیز به خاطر جلوگیری از شورش‌های مردمی در داخل آن کشور است.
سردمداران ریاض می‌کوشند از طریق شیعه‌هراسی، ستم‌گری‌های درونی شان را توجیه کرده و کماکان به ظلم و ستم و چور و چپاول منابع طبیعی آن دیار بپردازند. پیوستن کشورهای دیگر به این ائتلاف، هیچ توجیهی نمی‌تواند داشته باشد جز همدستی با ارتجاع و استبداد و خیانت به آرمان‌های آزادی‌خواهانه زن و مرد اسیر و دربند عربستان سعودی.
می‌دانم که زمام‌داران مستبد و فاسد کشورهای همسو با عربستان تصمیم شان را گرفته‌اند و به این ائتلاف یا پیوسته‌اند و یا خواهند پیوست، اما روی سخن من با مردم عربی- اسلامی است. ملت‌های عربی-اسلامی، باید تصمیم شان را بگیرند و علیه این سیاست اعتراض کنند. می‌خواهم به عنوان یک سنی بگویم ما اگر سکوت کردیم و سیاست‌های تفرقه‌انگیز ریاض سرانجام آتش جنگ‌های فرقه‌ای را در جهان اسلام شعله‌ور کرد و برادرکشی را راه‌انداخت، در محکمه وجدان بشریت شریک جرم شناخته خواهیم شد. آن وقت، هیچ کسی بی‌گناه نیست. همان‌گونه‌ای که آلمانی هایی که برنامه‌های هیتلر را می‌شنیدند اما واکنش نشان نمی‌دادند بی‌گناه نبودند.
عبدالشهید ثاقب- خبرگزاری جمهور