لزوم یادبود قربانیان جنایت با نامگذاری مکانها

در کشورهای جهان رسم است که برای عبرت و فراموش نشدن حوادث تاریخی، محلاتی را که در آنجا وقایع غیرمترقبه صورت گرفته قسمی نامگذاری میکنند تا در ذهن شهروندان جا گرفته و فراموش ناپذیر باشد.
بطور مثال در شهر هامبورگ در جاده ها و محلها شما اسامی اشخاص را میخوانید و به نظر جلوه میکند که در زمان جنگ جهانی دوم و یا نظام فاشیستی آلمان نازی جنایاتی صورت گرفته و مردمان را از خانه و کاشانه شان ربودند و به قتلگاه رهسپار نمودند (مانند نظام خلق و پرچم در سالهای ۷۰ و ۸۰ میلادی که تا حال توسط جاهلین مذهبی در کابل جریان دارد) این مانع سنگها را به آلمان stolperstein و به انگلیسی stumbling blocks می نامند. به اندازه ده سانتیمتر مربع بوده و نام مقتولین بی گناه در فلز برنج messing /bronze حک گردیده است.
این علایم در جاده ها اهالی را متوجه و آگاه می سازند که در این محل و این خانه حادثه غیرانسانی، وحشتناک و دور از تمدن صورت گرفته، نباید فراموش نمود و آگاه بود تا در آینده بازهم چنین جنایاتی صورت نگیرد؛ گروههای فاشیستی و افراطی نباید به قدرت برسند ونظام و سرنوشت جامعه را به دست گیرند و شهر و مملکت را به گورستان و قهقرا بکشانند و درس و عبرتی است برای شهروندان و جوانان و مردم توریست که به این محلها گردش میکنند .
نه تنها این مانع سنگها مردم را به وحشت گذشته ها متوجه می سازد بلکه محلهای زیاد یادبود Gedenkstätte در آلمان و سایر کشورهای اروپایی و جهان وجود دارد که به حیث نمایشگاه، فعال بوده و روزانه صدها نفر در این نمایشگاهها میروند و خیرات و دعایی به روح قربانیان می کنند و لعنت میگویند به عاملین و قاتلین که به بشریت و انسانیت ضرری رسانده اند.
این نمایشگاهها بطور مثال در پراگ بنام شهر ماریتریزیا که نازی های فاشیست در آنجا قربانگاه داشتند و یا در پولند، شهرauschwisst اوشفیست که مردم را به تنورها سوختاندند. و صدها نمایشگاه دیگری در کشورهای جهان که دوره بربریت را به مردم خود و جهانیان سمعی و بصری آموزش می دهند و آگاه می سازند وجود دارد که جلو بربریت را گرفته است .

بدبختانه در طول تاریخ افغانستان هم صدها جنایات سیاسی صورت گرفته و تاریخ پرخون داریم .
اما در نیم قرن اخیر که همه روزه جنایاتی را می بینیم و بخاطر داریم؛ نباید شهروندان بگذارند که در این عصر ترقی و پیشرفت، چنین حوادث ناگوار تنها برای چشمدید ما مردم باشد. برای نسل و معارف و جوانان آینده این حوادث را باید سمعی و بصری برای شان گذاشت که امید است عبرت گیرند وبدانند که چه ظلمها و حوادث ناگواری در این شهر صورت گرفته.
در محلی که دوشیزه فرخنده را وحشیانه کشتند و سوختاندند باید بنام میدان فرخنده مسمی شود.
مسجد شاه دوشمشیره در قدیم بنام مسجد باغ علم گنج و بهتر گفت بنام مسجد لکی مشهور بود ( هفته نامه افغانها چاپ لندن). می نویسند: مادر اعلیحضرت شاه امان اله خان مقداری پول جمع آوری نمود ( یک لک روپیه ) و مسجد را آباد نمودند. از این جهت بنام مسجد لکی مشهور بود .
(... باغ های قدیم شهر کهنه کابل از دامنه های کوه شیردروازه آغاز شده تا دو طرف دریای کابل را در بر می گیرد. البته شهر کهنه کابل به نقطه ای اطلاق می شود که برای نخستین بار مردم به آنجا آمده و اساس مدنیت را گذاشته اند، بعدآ مساجد و آبادی هایی ساختند. اشخاص با نفوذ آنوقت بخاطر زیست بهتر، تفریحگاه ها و باغ هایی را اعمار کردند. از جمله باغ هایی که در شهر کهنه کابل موقعیت دارد، می توان از باغ قاضی، باغ علیمردان خان، باغ علم گنج، چهارباغ، باغ لطیف، باغ شهرآرا و جهان آرا و باغ دیوان بیگی نام برد... به قول رادیو آزادی).
غازی استادیوم که در زمان حکومت شاه محمودحان و وزیر فواید عامه آن زمان دیپلوم انجینیر اکرم پرونتا ( در زمان خلقی ها به شهادت رسید ) برای ورزش جوانان و شهروندان کابل آباد گردید. ( میگویند ختی از سنگهای نقاره خانه و کوتوالی سابق کابل که به زور فیل تخریب شد برای آبادی استادیوم استفاده شد، کوتوالی سابق در محل رستوران خیبر و به پشتونستان وات در زمان داودخان مسمی شد ) .
در زمان به قدرت رسیدن طالبان در استادیوم کابل، این جاهلین مذهبی، خانم شاه بی بی را با نفنگچه در ملاء عام در استادیوم به قتل رساندند جهالت خود را به جهانیان ثابت نمودند، لازم است این استادیوم را بنام استادیوم شاه بی بی مسمی نمود.

نویسنده: اینجینیر عنایت الله حبیب- ارسالی به خبرگزاری جمهور