تشتت در جرگه جهادی ها و تلاش برای اتحاد

محمداسماعیل خان؛ یکی از رهبران جهادی می گوید که قرار است به زودی، شورای سراسری جهاد در کشور ایجاد شود.
او در گفتگویی اختصاصی با خبرگزاری جمهور گفت که این شورا قصد دارد؛ تا در یک اجلاس بزرگ در ۲۶ دلو سال جاری(حدود یکماه بعد) تمامی احزاب و فرماندهان جهادی کشور را دورهم گرد آورده و روی اهداف درازمدت بحث کنند.
به گفته اسماعیل خان، این شورا می خواهد با انسجام و وحدت بیشتر، دورنمایی از آینده افغانستان را ترسیم کرده و با در نظرداشت توانایی های سران جهادی، برنامه مفیدی را راه اندازی کند.
اسماعیل خان افزود که دولت فعلی افغانستان توجه لازم را به مجاهدین نشان نداده که از آن جمله می توان به عدم استفاده از توانایی و نفوذ بسم الله محمدی، یونس قانونی و عبد رب الرسول سیاف در حکومت جدید اشاره کرد.
وی معتقد است که عدم به کارگیری فرماندهان جهادی در دولت، تبعات منفی زیادی در پی خواهد داشت.
این خبر در پی آن اعلام می شود که در چند روز اخیر نقل قول های تندی منسوب به او و عبد رب الرسول سیاف در زمینه جایگاه مجاهدین در حکومت جدید منتشر شده و آنها بارها نسبت به آنچه انتصاب مهره های رژیم های کمونیستی در پست های حساس امنیتی در کابینه جدید می خوانند به شدت موضع گرفته و داکتر عبدالله را به جفاکاری متهم کرده اند.
پیش از این از قول آقای سیاف نیز نقل شده بود که او به دنبال در «حاشیه» قرار گرفتن نیروهای جهادی در حکومت جدید در صدد است، حلقه جدیدی متشکل از فرماندهان و رهبران مجاهدین در کابل ایجاد کند.
تلاش برای تجمیع نیروهای مجاهدین به ویژه پس از روی کار آمدن دولت به رهبری حامد کرزی در ۱۳ سال گذشته و حتی به دنبال ظهور دشمن مشترک و خطرناکی مانند طالبان، بی سابقه نبوده است.
در زمان طالبان، جریان های مختلف و غالبا معارض مجاهدین، اختلافات درون گروهی شان را کنار گذاشتند و در برابر طالبان و مبارزه با سلطه این گروه مورد حمایت پاکستان، جبهه های متعدد با رویکرد و اهداف واحد را تشکیل دادند.
پس از سقوط رژیم طالبان، مجاهدین در سایه همین اتحاد در ابتدا بزرگترین نقش را در تشکیل حکومت جدید بر عهده گرفتند و در انتخابات سال ۲۰۰۴ نیز چند رهبر مهم جهادی از جمله نامزدهای اصلی بودند؛ اما به دنبال روی کار آمدن حکومت منتخب کرزی، به مرور از نقش مجاهدین در حکومت نیز کاسته شد و به همین دلیل، صف بندی هایی با محوریت جهادی ها در برابر حکومت تکنوکرات های از غرب برگشته و مورد حمایت غرب، شکل گرفت.
تشکیل دو جبهه ملی و چندین ائتلاف، جبهه، جریان اپوزیسیونی و... بخشی از این تلاش ها و صف آرایی ها بود.
هدف همه این اقدامات در طول این مدت، تنها یک چیز بوده است: بازگرداندن نقش محوری مجاهدین در سازوکار قدرت و تحت الشعاع قرار دادن نقش آفرینی عناصر همسو با غرب و نزدیک به طالبان و پاکستان.
ترورهای مبهم و پی در پی رهبران درجه یک مجاهدین نیز این صف بندی ها را پررنگ تر کرد و دست کم در نزد افکار عمومی این باور را نهادینه نمود که مجاهدین یک دشمن ناشناخته و مشترک دارند.
با این حال، هنوز اختلافات درونی، گرایش های قومی، وابستگی های بیرونی و رویکردهای ایدئولوژیک جریان های جهادی به اندازه ای پررنگ بود که مانع از انسجام و وحدت یکپارچه آنها در برابر دشمن مشترک شود.
با ورود داکتر عبدالله به حکومت جدید و از سوی دیگر، حضور جنرال دوستم در بازوی راست اشرف غنی، امیدها به بازگشت مجدد مجاهدین به سیاست و قدرت، افزایش چشمگیری یافت؛ اما چنانچه در موضع گیری های سیاف و اسماعیل خان نیز مشهود است، اعلام کابینه، این امید را نیز از آنها گرفت.
اینک محور سیاف- اسماعیل خان با شرکت احتمالی استادعطا، یونس قانونی، بسم الله محمدی و... یکبار دیگر تلاش برای مبارزه با تشتت در اردوی جهادی ها و ایجاد انسجام، همگرایی و تشکیل یک نیروی مؤثر واحد را آغاز کرده است. تلاشی که مشخص نیست به چه سرانجامی خواهد رسید؛ اما قدر مسلم این است که انگیزه و محرک اولیه آن، در حاشیه ماندن این محور در حکومت جدید، ناامیدی از نمایندگی مناسب داکتر عبدالله از مجاهدین، روی کار آمدن عناصر وابسته به جریان های چپ در رأس سمت های امنیتی و مهم تر از همه، تلاش های پنهانی صلح اشرف غنی با طالبان و نیز زمزمه های ظهور داعش در افغانستان است.
سیدعلی حسینی- خبرگزاری جمهور