افغانستان و پاکستان؛ صلح در برابر سلاح

افغانستان نسبت به اظهارات اخیر گروه طالبان پنجابی به عنوان "اعلام جنگ" و "مداخله دستگاه استخبارات پاکستان در امور داخلی افغانستان" اعتراض کرده است.
دو روز پیش، عصمت‌الله معاویه؛ رهبر گروه طالبان ایالت پنجاب پاکستان اعلام کرد که فعالیت‌های نظامی را در کشور خود پایان می‌دهد و فعالیت‌های خود را علیه «نیروهای کافر» در افغانستان متمرکز می‌کند.
وزارت خارجه شامگاه یکشنبه سید معظم شاه؛ کاردار سفارت پاکستان در کابل را احضار و "مراتب اعتراض شدید و نگرانی عمیق جمهوری اسلامی افغانستان را در مورد اعلام جنگ طالبان پنجابی در این سوی خط دیورند به وی ابلاغ کرد."
عبدالصمد صمد؛ رئیس اداره اول سیاسی این وزارت به این دیپلمات پاکستانی گفته که اظهارات اخیر رهبر طالبان پنجاب "اعلام و دوام مداخله آشکار و خطرناک دستگاه‌های استخباراتی جمهوری اسلامی پاکستان در امور داخلی" افغانستان است.
او افزوده است:"جمهوری اسلامی افغانستان از سال‍‌ها بدینسو در معرض حملات نیروهای تروریستی قرار داشته است که بدون شک این نیروها توسط دستگاه‌های استخباراتی پاکستان تربیه شده و تجهیز و تمویل می‌شوند، چنانچه در حملات اخیر تروریستی در مناطق مختلف کشور تعداد زیادی از تروریست‌های پاکستانی کشته و دستگیر شده‌اند."
با این وصف، تجربه نشان داده است که موضع واکنشی و در عین حال نرم و مسالمت جویانه افغانستان، چیزی را تغییر نمی دهد و دگردیسی بنیادی و چشمگیری را در روند مداخلات پاکستان که اکنون بیش از هر زمان دیگری آشکارتر و بی پرده تر شده است، در پی نخواهد داشت.
پاکستانی ها بارها نشان داده اند که نسبت به واکنش های دیپلماتیک کابل در برابر کنش های نظامی و تروریستی خود، بی تفاوت اند و هیچ اهمیتی به خشم و انزجار مقام های افغانستان نمی دهند؛ بنابراین، در برابر تهدید تازه طالبان پنجابی که بدون شک با مدیریت مستقیم سازمان جاسوسی آی اس آی، ارتش و دیگر نهادهای نظامی و استخباراتی پاکستان، انجام می شود، افغانستان نیاز به یک بسیج ملی دارد.
با توجه به تجارب گذشته، متاسفانه شرکای خارجی دولت افغانستان، مانند امریکا، آیساف و ناتو نیز که کشور ما میزبان بی مزد و منت هزاران نظامی آنهاست و آنها بر اساس متن و مفاد توافقنامه های استراتژیک دوجانبه با دولت افغانستان، مسئول اصلی مبارزه با تروریزم در همه ابعاد و اشکال آن و نیز کمک به نیروهای امنیتی دولت افغانستان، به میزانی که بتوانند در برابر تهدیدهای مستقیم دشمن اتمی شان پاکستان، ایستادگی کنند، هستند، هیچ تعهدی در قبال قراردادها و توافقات خود با دولت افغانستان در این زمینه ندارند و چه بسا در مواردی که ناگزیر به انتخاب میان افغانستان و پاکستان باشند، آگاهانه، جانب پاکستان و در نتیجه تروریست های طالبان را می گیرند؛ نه کشوری که خوشحال است با این کشورها پیمان استراتژیک امضا کرده است!
با این حساب، تنها راه مبارزه با خطر فراگیر تروریزم پاکستانی و اعلام جنگ رسمی آن و جنگ نیابتی ارتش و سازمان جاسوسی پاکستان، مراجعه مستقیم به مردم افغانستان و دست یازیدن به یک بسیج فراگیر و همگانی ملی است.
مردم افغانستان نشان داده اند که در اینگونه موارد، بدون توجه به تمایزها و تفاوت هایی که ممکن است به لحاظ قومیت، زبان، زیست بوم و یا حزب و گروه سیاسی داشته باشند، متفق و همسو و هماهنگ اند و در برابر خطری که سال هاست پاکستان برای کشور ما ایجاد کرده است، نیاز به هیچ نیروی تبلیغاتی و تهییج کننده دولتی ندارند؛ بلکه تنها یک جرقه کافی است؛ تا آنها حماسه ای را که در برابر تجاوز شوروی پیشین خلق کردند، یکبار دیگر بازآفرینی کنند.
این چیزی است که پیشتر نیز مردم گوشه ای از آن را در همبستگی ملی با نیروهای مرزی کشور طی درگیری مستقیم آنها با مرزبانان پاکستانی، نشان دادند.
داکتر اسپنتا؛ مشاور امنیت ملی رییس جمهور کرزی نیز باری از «بسیج ملی» در برابر پاکستان به عنوان یکی از راهکارهای مقابله با تجاوزات دیرسال این کشور یاد کرده بود؛ اما به نظر می رسد عواملی وجود دارد که مانع از اتخاذ یک تصمیم استراتژیک و سرنوشت ساز از سوی ارگ نشینان می شود؛ تصمیمی که بدون شک، مسیر تاریخ را تغییر داده و به فتنه انگیزی های تاریخی پاکستان، یکبار برای همیشه، پایان خواهد داد.
وابستگی ها و داد و ستدهای گسترده اقتصادی، جغرافیایی، قومی، مذهبی و فرهنگی نیز نباید به مثابه عاملی بازدارنده در این زمینه عمل کند؛ زیرا افغانستان با توجه به روابط گسترده ای که با همه همسایگانش دارد و نیز اشتیاق همسایگان به سرمایه گذاری و توسعه روابط با افغانستان، به آسانی قادر است با استفاده از پتانسیل های جغرافیایی اش بر این نگرانی ها غلبه کند و بدیل های سودآوری را جایگزین پاکستان نماید.
استراتژی صلح در برابر سلاح، دیگر پاسخگو نیست؛ بلکه بیشتر از پیش کشور ما را در برابر پاکستان، در موضع ضعف و ذلت و زبونی قرار می دهد و این شایسته کشور و مردم ما نیست.
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور