۰

تکرار تراژدی تخریب بودا در غزنی

يکشنبه ۲۳ سنبله ۱۳۹۳ ساعت ۲۰:۵۸
تکرار تراژدی تخریب بودا در غزنی

۱۳ مهاجم مسلح طالبان به تاریخ ۱۳ سنبله به اداره امنیت ملی غزنی کرده، ۲۲ نظامی را کشته و ده ها غیرنظامی زخمی کردند.
علاوه بر تخریب چند ساختمان دولتی، بیشترین آسیب به موزیم و کتابخانه عامه رسید. به گفته مقام‌ها، بیش از ۲۰ اثر نفیس که چندصد سال تاریخ داشتند، آسیب دیده اند.
از این موزیم و کتابخانه که سابقه ۵۰ ساله دارد و ۱۲ جلد کتاب قدیمی و با ارزش در این کتابخانه بود، چیزی نمانده است.
نفیس ترین نمایشگاه آثار تاریخی دوره اسلامی نابود شده است.
ذکرالله نصرتی؛ مدیر موزیم غزنی گفت:"از ۱۳۶ اثر تاریخی دوره اسلامی ۲۰ تا ۲۵ اثر آسیب دیده که بیشتر این آثار به قرن نهم و دهم میلادی مربوط است."
این در حالی است که این وجه از آسیب های ناشی از حمله بی سابقه تروریست های طالبان و مزدوران پاکستان بر اداره امنیت ملی و چند مرکز دولتی دیگر در غزنی تاکنون ناگفته مانده است؛ اما برای ولایتی که مفتخر به مرکزیت فرهنگ و تمدن اسلامی و دارای نام و نشانی طلایی در تاریخ شعر و ادب و عرفان و هنر اسلامی است، ابعاد این فاجعه ویرانگر و تکان دهنده، بسیار فراتر از ابراز تاسف های معمول مقامات غیز مسئول است.
گنج های گرانسنگی که در حمله اخیر تروریست های مسلح در موزیم و کتابخانه غزنی نابوده شده اند، نه قابل بازساخت اند و نه قابل بازیافت. این تراژدی با تخریب مجسمه های بی بدیل و غول پیکر بودا در بامیان توسط طالبان و پاکستان برابری می کند و هردو رویداد تراژیک، یک پیام مهم دارند و آن اینکه پاکستان، تنها ساکنان، مردمان، مقامات، نیروهای امنیتی و مراکز دولتی افغانستان را آماج قرار نداده است؛ بلکه این جنگ، علیه تاریخ، هستی و موجودیت تاریخی، جغرافیایی و تمدنی افغانستان است.
پاکستان، علیه همه مفاخر تاریخی و گنجینه های ارجمند تمدنی کشور ما اعلام جنگ داده است.
نمونه های بارز آن، بودای درهم شکسته بامیان و کتاب ها و آثار باستانی خاکستر شده در غزنی است. به نظر نمی رسد مثال هایی روشن تر از اینها نیز نیاز باشد؛ تا مقامات کابل‌نشین از خمار خمر و خورد و خواب بدر آیند، و الا ناگزیر باید به ده ها سال تاراج روشمند و حساب شده آثار باستانی افغانستان توسط عمال پاکستانی اشاره کرد که طی این سال ها روزانه از کشور خارج شده و اینک بخشی از آن، در خانه نصیرالله بابر و جنرال حمیدگل و دیگر پاکستانی های مسئول ترور و ویرانی و دزدی و غصب و غارت افغانستان نگهداری می شوند.
اما این تراژدی های هولناک برای مسئولان غیر مسئول و متولیان بی لیاقت و منفعل و خودپرست فرهنگ این سرزمین، به اندازه ای عادی و معمولی جلوه می کند که با وجود تکرار این تراژدی های هولناک، دریغ از یک بیانیه کوتاه و یک ابراز تاسف ساده!
این در حالی است که برای برگزاری جشنواره منحط و مبتذل رقص و آواز و برهنگی و هرزگی و ابتذال و فرومایگی موسوم به «رومی» در باغ بابر کابل، شش ماه برنامه ریزی و ده ها هزار دالر هزینه می کنند و صدها نیروی امنیتی را به کار می گیرند؛ تا دلقک های بی مایه و بیسواد و هرزه ای که با دریغ و درد، میراث دار مولانا و سنایی و دیگر مفاخر از یادرفته این سرزمین شده اند، به گرسنگی و ناامنی و بدبختی و فلاکت مردمان فلک زده این وطن بخندند و پس از چندساعت رقص و ساز و آواز امریکایی با پوشش های نیمه برهنی لاس وگاسی، بار دیگر راهی امریکا و اروپا شوند؛ تا این مردم و این سرزمین همچنان بر گورهای بی فاتحه مولانا و بوعلی و ناصر خسرو و... بگریند و در اوج بی تفاوتی متولیان فرهنگی این کشور، شاهد تاراج و انهدام میراث های بی بدیل تمدن بشری در پایتخت فرهنگی جهان اسلام به وسیله تروریست های پاکستانی باشند.
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین